Latest post of the previous page:

Feder9, proszę bardzo, możemy się przecież pięknie różnić

MargotNoir pisze: Właśnie zerknąwszy na listę na Wikipedii wraz z krótkim opisem problematyki zauważyłam, że rzeczywiście wybór mógł nie być najlepszy.

Jak dla mnie miałaś świetny początek, bo Mort to jedna z tych książek, który sam bym wybrał dla kogoś "na start", zaraz obok Straż, Straż! i może paru innych.

Kolor Magii i Blask Fantastyczny też się sprawdzą, ale to raczej dla kogoś, kto planuje dłuższy romans z autorem i chce go poznać od podstaw. Wtedy jego styl dopiero się kształtował.

Spoza głównego cyklu na pewno mogę polecić Dobry Omen (pisany razem z Neilem Gaimanem) i Nację.
Raczej odradzam cykl o Długiej Ziemi, bo był pisany głównie przez Stephena Baxtera, więc nie jest reprezentatywny. Pratchetta tam jak na lekarstwo, choć większość pomysłów, a na pewno zaczątek, była jego.

Pratchett to mój Mistrz niedościgniony. Uwielbiam jego książki i uważam, że im dalej, tym były lepsze. Coraz więcej wątków filozoficznych, rozważań o naturze świata i człowieka, o prawdzie i o cenie za różne rzeczy. Mój absolutny hit: "Straż Nocna" i "Prawda". Ukochana postać to Babcia Weatherwax i Śmierć. Nie do podrobienia.

Wolha.Redna, pierwsze miejsca wyglądają u nas podobnie, też Nocna Straż, a z postaci Babcia. Tylko co do drugiego nie mogę się nigdy zdecydować, bo zmienia mi się wraz z nastrojem
Wśród ulubionych na pewno wymieniłbym Panów i Damy, Pomniejsze Bóstwa, Potworny Regiment i pewnie z kilkanaście innych, które by mi się akurat przypomniały

Różne odznaczenia przyznane Pratchettowi znajdziecie bez problemu na sieci, ja za to chciałbym skupić się na tłumaczeniu. Styl, którym spisany jest Świat Dysku, jest delikatnie mówiąc, skomplikowany i pokręcony. Na szczęście możemy się cieszyć świetnym tłumaczeniem Piotra W. Cholewy, któremu sprawnie udało się przełożyć na polski niemal wszystkie żarty, nawiązania i niepowtarzalny nastrój oryginału.

Zaczęłam od "Pomniejszych bóstw", potem "Piąty elefant" i dalej jakoś poszło. Mam na półce wiele jego książek, brakuje mi kilku dosłownie. Ale najbardziej lubię cykl o wiedźmach i o tym, że w każdej grubej dziewczynie jest chuda dziewczyna.

Dziękuję za wypowiedzi w temacie. Dla mnie nowością było to, że tyle osób czytało Pratchetta zaczynając od losowych książek. No i, że większość komentujących to kobiety. Myślałem, że proporcja rozłoży się trochę równiej

Do tematu dodam jeszcze parę słów o cyklach, które są częścią Świata Dysku, ale są pisane w wyraźnie innym stylu.

Jeden to cykl o Tiffany Obolałej (warto wybrać tłumaczenie PWCa, bo były dwa), skierowany do młodzieży. Dobrze napisane, ale brakuje mi w nich tego pazura, za który lubię książki Pratchetta.

Mamy też Naukę Świata Dysku - książki popularnonaukowe, w których naprzemiennie występują rozdziały fabularne (magowie badający Świat Kuli) i normalne, w których wyjaśnione są rozmaite zjawiska i terminy, od fizyki, przez filozofię i historię, po kulturę. Terry pisał te książki razem z dwoma naukowcami: Ianem Stewartem i Jackiem Cohenem.

Aczkolwiek "W północ się odzieję" (jaki piękny tytuł!) porusza bardzo poważne wątki. I sama Tiffany, niby młodzież, a jaka dorosła

Wolha.Redna, skoro to książki o dorastaniu, to trudno, aby były dziecinne
Dawno tego cyklu nie czytałem, ale Zimistrz zapadł mi w pamięć jako jedna z lepszych książek autora. Nie wiem jak bym to teraz ocenił. Kusi by od nowa przeczytać cały Świat Dysku, ale rozmiar przeraża, więc pewnie co roku wybiorę kilka książek. Na razie mam na tapecie Panowie i Damy.