Latest post of the previous page:

Alicja Minicka pisze: Co do targetu KM - zbyt duża dawka nieuzasadnionej pogardy z Twojej strony. Ja nie ośmieliłabym się tak pisać o jakimkolwiek czytelniczym targecie.

Mam identyczne odczucia.

ravva pisze: rany, jak to musi być cudownie móc patrzec na "michalakowy target +50" z wyżyn młodości i geniuszu.

Prawda?

Czarna Nina pisze: Ja nie czytuję tej autorki, a z dziur fabularnych w jej książkach mam straszny polew

Skąd wiedza o dziurach, skoro nie czytasz?
Wiesz jakie to przykre i mało fajne, gdy ktoś, kto nie przeczytał Twojej powieści stwierdzi, że jest bekowa, a jego wiedza pochodzi z nieprzychylnej recenzji?

Trochę pokory.
Serio.
I szacunku dla osób o odmiennych gustach.

Augusta pisze: Skąd wiedza o dziurach, skoro nie czytasz?
Wiesz jakie to przykre i mało fajne, gdy ktoś, kto nie przeczytał Twojej powieści stwierdzi, że jest bekowa, a jego wiedza pochodzi z nieprzychylnej recenzji?

Ogólnie, to jest tu niewiele osób, które zaczynało na forum od zera i wydało własną książkę, nie mówiąc o jej krytykowaniu Serio: pracowitość, upór, orientacja na cel, w końcu tego celu osiągnięcie to rzeczy godne szacunku. Ogólnie, każdy przejaw aktywności jest godny szacunku. Facebook podpowiada: są wyniki, albo wymówki . Ale z drugiej strony: działając w przestrzeni publicznej, trzeba się liczyć z krytyką (w domyśle: każdym jej rodzajem, a jest ich legion). Życie.
Nie można popadać w skrajność.

Filip pisze:

Augusta pisze: Skąd wiedza o dziurach, skoro nie czytasz?
Wiesz jakie to przykre i mało fajne, gdy ktoś, kto nie przeczytał Twojej powieści stwierdzi, że jest bekowa, a jego wiedza pochodzi z nieprzychylnej recenzji?

Ogólnie, to jest tu niewiele osób, które zaczynało na forum od zera i wydało własną książkę, nie mówiąc o jej krytykowaniu Serio: pracowitość, upór, orientacja na cel, w końcu tego celu osiągnięcie to rzeczy godne szacunku. Ogólnie, każdy przejaw aktywności jest godny szacunku. Facebook podpowiada: są wyniki, albo wymówki . Ale z drugiej strony: działając w przestrzeni publicznej, trzeba się liczyć z krytyką (w domyśle: każdym jej rodzajem, a jest ich legion). Życie.
Nie można popadać w skrajność.

Kurcze, albo coś ze mną nie tak, albo nie wiem, ale nie zrozumiałam jak się ma Twoja odpowiedź do zacytowanej
Serio.

Augusta pisze:

Filip pisze:

Augusta pisze: Skąd wiedza o dziurach, skoro nie czytasz?
Wiesz jakie to przykre i mało fajne, gdy ktoś, kto nie przeczytał Twojej powieści stwierdzi, że jest bekowa, a jego wiedza pochodzi z nieprzychylnej recenzji?

Ogólnie, to jest tu niewiele osób, które zaczynało na forum od zera i wydało własną książkę, nie mówiąc o jej krytykowaniu Serio: pracowitość, upór, orientacja na cel, w końcu tego celu osiągnięcie to rzeczy godne szacunku. Ogólnie, każdy przejaw aktywności jest godny szacunku. Facebook podpowiada: są wyniki, albo wymówki . Ale z drugiej strony: działając w przestrzeni publicznej, trzeba się liczyć z krytyką (w domyśle: każdym jej rodzajem, a jest ich legion). Życie.
Nie można popadać w skrajność.

Kurcze, albo coś ze mną nie tak, albo nie wiem, ale nie zrozumiałam jak się ma Twoja odpowiedź do zacytowanej
Serio.

A tak tam próbuję Cię podrywać na ostatniego sprawiedliwego

"Nie czytuję" to znaczy, że nie mam w zwyczaju czytać, nie jestem fanką tej autorki i tych książek nie kupuję, a nie, że nigdy nie miałam styczności z tymi powieściami (biblioteka miejska) i tak, uważam, że fabularnie są słabe i znajdują się w nich dziury logiczne.

Jeśli tobie się one podobają to spoko

Czarna Nina,

Niestety nie zmienisz tego, że jest to autorka niezwykle popularna, choć ja też nie bardzo wiem, dlaczego. Taką literaturę przed wojną nazywano bardzo nieuprzejmie "lekturą dla kucharek", obecnie określa się ją mianem "czytadeł dla gospodyń domowych". Oba te zwroty oznaczają jednak, mimo pejoratywnej w sumie treści, bardzo szeroki target, setki tysięcy czytelników, których musimy szanować, bo pisarz, który nie szanuje potencjalnych odbiorców swych dzieł, daleko nie zajedzie.

Alicja Minicka pisze: Co do targetu KM - zbyt duża dawka nieuzasadnionej pogardy z Twojej strony. Ja nie ośmieliłabym się tak pisać o jakimkolwiek czytelniczym targecie. Ponadto, jak słusznie ktoś tu zauważył - przygodę z książką często zaczynamy od niewysokiej półki.

Jak chcesz zobaczyć w moich słowach pogardę, to Cię przed tym nie powstrzymam. Ja jej tam nie widzę, a przede wszystkim jej nie czuję. Widzę po prostu grono, któremu trzeba podsunąć inną literaturę.

rany, jak to musi być cudownie móc patrzec na "michalakowy target +50" z wyżyn młodości i geniuszu.

Chętnie się dowiem, bo nie jestem ani młoda, ani genialna, więc jeśli zarzut do mnie, to całkowicie nietrafiony

Added in 6 minutes 5 seconds:

zagraniczne media nie są wyznacznikiem obiektywizmu

Biorąc pod uwagę, że obiektywizm nie istnieje, to rzeczywiście nie są.

Szczepko pisze:

Alicja Minicka pisze: Co do targetu KM - zbyt duża dawka nieuzasadnionej pogardy z Twojej strony. Ja nie ośmieliłabym się tak pisać o jakimkolwiek czytelniczym targecie. Ponadto, jak słusznie ktoś tu zauważył - przygodę z książką często zaczynamy od niewysokiej półki.

Jak chcesz zobaczyć w moich słowach pogardę, to Cię przed tym nie powstrzymam. Ja jej tam nie widzę, a przede wszystkim jej nie czuję. Widzę po prostu grono, któremu trzeba podsunąć inną literaturę.

Zatem podsuwaj, skoro masz potrzebę takowej misji. Wprawdzie przaśny protekcjonalizm na nic się w niej nie zda, ale życzę powodzenia

Flaubert jak ognia wystrzegał się wszelkich dyskusji i manifestów literackich, zwłaszcza tych związanych z tematem realizmu czy naturalizmu. Ale czynił to między wierszami w swojej prozie. W jednej z powieści scharakteryzował jednego z młodych ambitnych bohaterów mniej więcej tak: ... (wciąż) wierzył w geniusz galerników, kurtyzany udzielające rad ambasadorom i coś tam jeszcze.
Jednym tym zdaniem zaorał wielką trójkę (i z tysiąc pomniejszych): Hugo, Stendhala i Balzaka, bo ich fabuły opierają się na takich właśnie pomysłach, natomiast Flaubert jako ojciec realizmu i pierwszy prawdziwy realista zerwał z ich romantyzmem. No bo co mamy u tych pierwszych? Można by wyliczać w nieskończoność, ale weźmy pierwszy przykład z brzegu. U Michalak biedne dziewczę potrzebuje kasy na dom i nagle znajduje się znajomy milioner, który jej tę kasę sypie zakładając firmę czy coś - lol, bardzo to realne i w ogóle. A co mamy u Balzaka, w klasyce światowej literatury? Bohater potrzebuje hajsu (albo sznur na kark) i idąc polną drogą w środku nagle nocy spotyka hiszpańskiego jezuitę, który daje mu 10000 franków i obiecuje powrót na szczyt, lol.

I jeśli przyjmiemy do wiadomości, że Hugo, Stendhal, Balzak i Michalak reprezentują romantyzm w prozie, to wszystko będzie się zgadzać. Tu nie ma miejsca na matematyczne wręcz związki przyczynowo-skutkowe jakie mamy u Flauberta, tu napędem akcji są zdarzenia oparte o marzenia, nie realia (i w ogóle o cały romantyzm, będący w całkowitej opozycji do realizmu).
Ktoś na sztywno przykładający miarę realistyczną do powieści Michalak, robi to bez sensu, jak ten, kto przykłada bezwzględną miarę do np. powieści dla dzieci i młodzieży - wtedy musimy uznać, że wszystko jest kretyńskie. Tak samo jakby przeorać onanistyczną militarystykę dla gimbazy produkowaną obecnie na akord - toż to sam, taki właśnie, romantyzm, nie realizm.
Tak więc jeszcze raz: w romantyzmie są dopuszczalne rzeczy niekoniecznie zgodne z logiką lub też bardzo mało prawdopodobne (ale zgodne z wolą uczuć, że tak powiem), a Michalak jest właśnie romantyczką.

I ten romantyzm pozwala Autorce, nazwać przedmiot służący policjantowi na służbie do pomiaru prędkości pojazdów "prędkościomierzem"?

G.

sjp mówi o prędkościomierzu: przyrząd do pomiaru prędkości liniowej lub kątowej
wg wiki Wideorejestrator określony jest jako: prędkościomierz kontrolny

zwykły błąd, niedopatrzenie, jakie zdarza się przy intensywnej pracy, może K. Michalak spojrzała na wiki, zobaczyła "prędkościomierz" przy wideorejestratorze i z rozmachu nazwała tak suszarkę - jeśli o to chodziło (bo jeśli chodziło o wideorej., to dobrze nazwała).

takie błędy zresztą to wina redaktora

o wiele gorszy jest romantyzm autorów klepiących onanistyczną militarystykę dla gimbazy. tam obowiązuje twarda kwerenda, przyznaję - u jednego znalazłem nawet na końcu książki słowniczek slangu radzieckich sił specjalnych - ale ogólnie wszystko, od początku do końca (poza tym słowniczkiem) było zwichnięte romantycznymi polucjami autora nigdy nawet w wojsku niebędącego.
a cała heca polega na tym, że u Michalak łatwo jest to wychwycić np. przy kwestiach typu że gość jechał 200km/h i wyszedł wesoły z dzwona - to wie każdy, że jest mało prawdopodobne, (tak jakby u Hugo bohaterowie nie fruwali z 200 metrów zawiązani w worku do morza i wychodzili cało), natomiast w takich militarno-sensacyjnych płodach przeciętny czytelnik bierze za dobrą monetę wszystko, co jest napisane (bo przecież słowniczek, ciekawostki, autentyczne elementy, itp.) a dokładnie tyle jest w tym realizmu ile u Michalak (z tym że nie widać tego od razu)

Godhand pisze: I ten romantyzm pozwala Autorce, nazwać przedmiot służący policjantowi na służbie do pomiaru prędkości pojazdów "prędkościomierzem"?

no, cóż...
myślałem, że bliższa autorce będzie "suszarka", ale widocznie się pomyliłem.
Sprawdziłem, to się nazywa - miernik prędkości

Smoke pisze: Hugo, Stendhal, Balzak i Michalak

Dżisas! Czy tylko ja widzę niewłaściwość takiego zestawienia?!

Na poziomie typologii (podtyp: powieść romantyczna) zestawienie jest właściwe. Takie klasyfikacje nie odnoszą się do jakości utworów literackich.
Tak samo, jak do np. malarstwa pejzażowego zaliczają się i dzieła wybitnych malarzy (chociażby C. D. Friedrich, F. Hodler) i bazarowe jelenie na rykowisku.

Szach i mat.

Gotik, dzięki za ten link.
Polecam wszystkim potencjalnym (przyszłym) autorom

N ie, to nie jest żaden szach i mat
To jest po prostu dość oczywiste stwierdzenie, że nie wszyscy lubią to samo, i że nie należy dyskredytować cudzych upodobań. Wyrażone zresztą w sposób zdecydowanie ordynarny.