Latest post of the previous page:

Literatura dzieli się na 5 wielkich działów - tu uporządkowane w hierarchii

Prawie się zgadza, oprócz jednego słowa. "Wyroby literaturopodobne" dzielą się na 5 działów. Literatura nie zamyka się w gatunkach.

Carewna pisze:A, przepraszam, powieść historyczna to też romans? Bo nie wiem, gdzie upchnąć Kraszewskiego z Sienkiewiczem i Prusem do spółki. Chociaż oni to komerchę tłukli, więc to może raczej pseudoliteratura?

to jest fantastyka
(fantastyka historyczno-przygodowa).
(zarazem fantastyka słownikowo - słowotwórcza)
zwłaszcza Sienkiewicz

wprawdzie panowie ci włamali się cichcem i przypadkiem do naszego gatunku - ale przyjmujemy z dobrodziejstwem inwentarza.

Powinno się dać połączyć te wątki.

Rubia: bardzo bym chciała, ale Scalaj posty prowadzi tylko do działu na forum, np. do Kreatorium, a nie do konkretnego tematu w tym dziale. Tak więc, prostym poleceniem się nie da...

badz, wiesz, do fantastyki trzeba dorosnąć

Ale racja, lista Andrzeja jest nieścisła. Np. horror podchodzi pod fantastykę.

badz, wiesz, do fantastyki trzeba dorosnąć

Fantastyka (oprócz sci-fia) to przecież literatura pisana typowo pod czytelnika rozrywkowego, nie "dorosłego". Z małymi wyjątkami np Dukaj, który tylko potwierdza regułę.

A środowisko fantastyczne przypomina kółko wzajemnej masturbacji, bo tego nawet pod adorację bym nie podpiął.

Niewątpliwie każdy znajdzie w fantastyce to, czego szuka.

I podtrzymuję to, co pisałem wyżej: do fantastyki trzeba dorosnąć

Fantastyka (oprócz sci-fia) to przecież literatura pisana typowo pod czytelnika rozrywkowego, nie "dorosłego". Z małymi wyjątkami np Dukaj, który tylko potwierdza regułę.

Nie zgadzam się. Tzn w Polsce raczej tak jest, ale jak czytam autorów zagranicznych, mam wrażenie, że starają się potraktować fantastykę jako pole wyrażenia szerszych idei. Zresztą właśnie to cenię w fantasy, że daje takie możliwości, by poprzez metaforę mówić o sprawach podstawowych i ostatecznych, jak np. dobro i zło. Wzorcem dla mnie tutaj jest Łukjanienko.

badz pisze: Fantastyka (oprócz sci-fia) to przecież literatura pisana typowo pod czytelnika rozrywkowego, nie "dorosłego".

Już od protoplastów gatunku poczynając, w rodzaju "Utopii" Morusa, czy "Podróży Guliwera" Swifta. :wink:

Wells też się śmieje.
A współcześnie chociażby w "Uległości" Houellebecq posłużył sie tym gatunkiem do powiedzenia czegoś ważnego.

Wolha.Redna pisze:Tzn w Polsce raczej tak jest, ale jak czytam autorów zagranicznych, mam wrażenie, że starają się potraktować fantastykę jako pole wyrażenia szerszych idei.

W Polsce też fantastyka jest polem dla szerszych idei. Trzeba tylko ją czytać I tu i tam jest oczywiście sporo tekstów typowo rozrywkowych, ale to normalne. Nie można oceniać powieści ambitnych - niezależnie czy to mainstream czy fantastyka - według tego samego klucza co czytadeł. Problem ze zrozumieniem fantastyki polega na tym, że w odróżnieniu od cokolwiek skostniałego głównego nurtu, fantastyka żyje, i zajmuje się tym, co w mainstreamie zanika: np. rozwijaniem fabuły. Krytycy często nie posiadają narzędzi które pozwoliłyby im uprawiać swoje poletka na gruncie fantastyki. Stąd niedocenianie pisarzy fantastycznych którzy często biją na głowę tych mainstreamowych, tylko nie ma komu tego zauważyć. Dukaj nie jest żadnym wyjątkiem: Lem czy Sapkowski już dawno doczekali się uznania krytyki. Wielu innych zaczyna zbierać laury. Na Zachodzie po prostu szybciej zauważa się talenty i nie ma takiego ostrego podziału jak u nas.

Romek Pawlak pisze:Wells też się śmieje.

A Szyndler smuci

Navajero, jeden Sapkowski w fantasy wiosny nie czyni. A Lem pisał dość dawno temu, a ja się odnoszę do tego, co jest teraz. Nie dostrzegam we współczesnej polskiej literaturze fantasy projektu na miarę Łukjanienki czy Pierumowa, czy nawet Goodkinda, nie mówiąc już o Pratchettcie czy Martinie. Przyjmuję jako kryterium rozmach świata, warsztat literacki, pełnokrwistość postaci oraz odniesienie się poprzez metaforę do problemów świata realnego.
Świadomie też nie mieszam tutaj dawnych twórców, takich jak Lovecraft czy Poe, bo to jednak inna literatura jest, mam wrażenie.

Wolha.Redna pisze:Nie dostrzegam we współczesnej polskiej literaturze fantasy projektu na miarę Łukjanienki czy Pierumowa, czy nawet Goodkinda, nie mówiąc już o Pratchettcie czy Martinie. Przyjmuję jako kryterium rozmach świata, warsztat literacki, pełnokrwistość postaci oraz odniesienie się poprzez metaforę do problemów świata realnego.

Martin?

Może być dyskusyjny, ale rozmach ma

Wolha.Redna pisze:Nie dostrzegam we współczesnej polskiej literaturze fantasy projektu na miarę Łukjanienki czy Pierumowa, czy nawet Goodkinda, nie mówiąc już o Pratchettcie czy Martinie. Przyjmuję jako kryterium rozmach świata, warsztat literacki, pełnokrwistość postaci oraz odniesienie się poprzez metaforę do problemów świata realnego.

IMO Łukjanienko czy Pierumow to żadne tuzy, tyle, że popularni. Pozostając przy fantastyce ze wschodu, Strugackim mogliby buty czyścić. Czytałaś Huberatha, Orbitowskiego, Palińskiego, Grzędowicza? Coś z fantastyki historycznej? Jest taki projekt - dość elitarny zresztą - Narodowego Centrum Kultury w którym znalazł się min. Twardoch - laureat Nike i nagrody Kościelskich. Może po prostu czytasz za dużo popularnej pulpy, a za mało ( mniej popularnej) fantastyki wysokich lotów?