Latest post of the previous page:

ravva pisze:większosc wykańczasz. czemu?

"Wykańczam" nie tylko kobiety Ja często stawiam swoich bohaterów w ekstremalnych sytuacjach, stąd straty w ludziach. Inaczej tekst byłby niewiarygodny. Wiesz jaka była średnia przeżywalność wśród angielskich pilotów w okresie największego natężenia walk lotniczych? Cztery loty. Z piątego przeciętny pilot już nie wracał. A ile czasu może przeżyć ktoś, kto bierze udział w akcjach na tyłach wroga? Niestety, takie życie...

Marcin Dolecki pisze:Mój avatar bynajmniej nie wynika z podejmowania takich prób, raczej przedstawia nauczycielkę chemii moich marzeń

co wy macie z tymi rudymi kobietami??

Navajero pisze:

ravva pisze:większosc wykańczasz. czemu?

"Wykańczam" nie tylko kobiety

true, z tym, że one jakoś łatwiej umierają :-P

Ja często stawiam swoich bohaterów w ekstremalnych sytuacjach, stąd straty w ludziach. Inaczej tekst byłby niewiarygodny.

dobra, ale u ciebie pojawia się świat mocno zdominowany przez meżczyzn, nie ma bohaterek, które by im dotrzymały pola.
co z równouprawnieniem? ( :-P )

może następna ksiązka będzie o takiej katii, kobiecie szpiegu, i wykończysz jej faceta, hm?

ravva pisze:

Marcin Dolecki pisze:Mój avatar bynajmniej nie wynika z podejmowania takich prób, raczej przedstawia nauczycielkę chemii moich marzeń

co wy macie z tymi rudymi kobietami??

Takie sympatyczne rudziątko

Marcin Dolecki pisze:

ravva pisze:

Marcin Dolecki pisze:Mój avatar bynajmniej nie wynika z podejmowania takich prób, raczej przedstawia nauczycielkę chemii moich marzeń

co wy macie z tymi rudymi kobietami??

Takie sympatyczne rudziątko

cinek?
daj coś, co bede w stanie zrozumiec.

ravva pisze:może następna ksiązka będzie o takiej katii, kobiecie szpiegu, i wykończysz jej faceta, hm?

Eee... W "Demonach wojny" będzie kilka wyrazistych postaci kobiecych. Takich co to i Razumowskiego ustawią do pionu Więcej na razie nie obiecuję.

Navajero pisze: A ile czasu może przeżyć ktoś, kto bierze udział w akcjach na tyłach wroga? Niestety, takie życie...

Np.
Zoja Kosmodemianska?

*

No cóż - obiektywnie patrząc niemcy oddali jej przysługę wieszając na szubienicy - rosyjscy chłopi gdyby dać im wolną rękę załatwili by sprawę znacznie boleśniej...

*

Cholera miało być bez offtopów...

Tak mi się nasunęło...

Zwykle gdy spoglądam na odręczne pismo kobiet, myślę, że mężczyźni raczej nie stawiałby liter w taki sposób;

Zwykle, gdy ludzie spoglądają na moje pismo, zastanawiają się, czy to litery, czy tylko rozpisywałam długopis

Nie umiem napisać dobrze tekstu w pierwszej osobie z perspektywy kobiety. Ona mi wtedy zawsze wychodzi mdła i bezbarwna, a pisanie przypomina orkę na ugorze.

Swoją drogą, to miłe, że nie tylko ja mam wrażenie, że relacje damsko-męskie w tekstach Navajero są takie... takie jakieś rodem z Bonda

Nie umiem napisać dobrze tekstu w pierwszej osobie z perspektywy kobiety. Ona mi wtedy zawsze wychodzi mdła i bezbarwna, a pisanie przypomina orkę na ugorze.

Generalnie unikam narracji pierwszoosobowej, bo wychodzi mi upośledzony kuzyn Lovecrafta, ale zauważyłem u siebie podobną tendencję. Faceci, których opisuję to zazwyczaj mięczaki i goście dający łatwo się zmanipulować.

A z postaci kobiecych najlepiej wychodzą mi nienawidzące facetów modliszki.

Swoją drogą, ciekawi mnie ta tendencja, nie jesteś pierwsza piszącą kobietą, która wspomina o tym problemie z pisaniem postaci kobiecych i prowadzeniem narracji z ich perspektywy. Trochę mnie to smuci, bo w sci-fi i fantasy generalnie wolałbym więcej postaci kobiecych i narracji z kobiecej perspektywy. Niektóre klasyczne motywy ciekawie by wyglądały po małym gender bender.

Baribal pisze:[quote
Generalnie unikam narracji pierwszoosobowej, bo wychodzi mi upośledzony kuzyn Lovecrafta, ale zauważyłem u siebie podobną tendencję. Faceci, których opisuję to zazwyczaj mięczaki i goście dający łatwo się zmanipulować.

A u mnie jest na odwrót przeważnie piszę w pierwszej osobie bo trzecią mam problem. Co do pisania jako facet szło mi gładko . Jednak zawsze wychodzil zbyt wrażliwy , dobry , romantyczny że aż mdło się robiło.

Swoją drogą, ciekawi mnie ta tendencja, nie jesteś pierwsza piszącą kobietą, która wspomina o tym problemie z pisaniem postaci kobiecych i prowadzeniem narracji z ich perspektywy. Trochę mnie to smuci, bo w sci-fi i fantasy generalnie wolałbym więcej postaci kobiecych i narracji z kobiecej perspektywy. Niektóre klasyczne motywy ciekawie by wyglądały po małym gender bender.

Zgadzam się z tobą i walczę ze sobą Jedynie cieszę się, że w trzecioosobowej kobiety idą mi łatwiej.
Natomiast nie wiem, czy ta tendencja naprawdę jest taka ciekawa. Może działa tu ten sam mechanizm, który sprawia, że grający w grę komputerową facet wybiera jako postać atrakcyjną wizualnie cycatą laskę (wiem z całą pewnością, że spory odsetek graczy tak czyni). Ma na co popatrzeć przez kilka godzin gry. A kobieta, pisząc z perspektywy mężczyzny, może go sobie porozkładać na czynniki pierwsze. Każdemu to, co lubi

Może działa tu ten sam mechanizm, który sprawia, że grający w grę komputerową facet wybiera jako postać atrakcyjną wizualnie cycatą laskę (wiem z całą pewnością, że spory odsetek graczy tak czyni). Ma na co popatrzeć przez kilka godzin gry.

To gra musiałaby być naprawdę kiepska, by to była jej główna zaleta. Inna sprawa, w wielu grach faktycznie mamy słynną zasadę Odwróconej Klasy Pancerza (Strój/pancerz damski tym lepiej chroni im więcej odsłania). No, ale szczucie cycem to już inny temat.

Mówiąc szczerze, nie mam wyjaśnienia dla tego fenomenu trudności kobiet w pisaniu postaci kobiecych. Ot ciekawe zjawisko, które przykuło moją uwagę.

A kobieta, pisząc z perspektywy mężczyzny, może go sobie porozkładać na czynniki pierwsze.

Baribal pisze: nie mam wyjaśnienia dla tego fenomenu trudności kobiet w pisaniu postaci kobiecych.

Bo to jest w gruncie rzeczy zjawisko marginalne. Jeżeli przeglądamy powieści i opowiadanie pisane przez kobiety, to w przeważającej większości bohaterką/narratorką jest jednak kobieta.
Ale mnie pisanie z perspektywy kobiecej po prostu nudzi, natomiast kobieca narracja pierwszoosobowa odpada w ogóle. Nie chciałabym, żeby ktokolwiek doszukiwał się analogii pomiędzy mną a ową hipotetyczną narratorką. Fikcja to fikcja, nie zakamuflowany pamiętnik. Dlatego bohaterkę wypowiadającą się w imieniu własnym wprowadziłabym wyłącznie w tekście o charakterze historycznym.

rubia pisze:Nie chciałabym, żeby ktokolwiek doszukiwał się analogii pomiędzy mną a ową hipotetyczną narratorką.

To akurat żaden argument. Nie można bać się reakcji czytelnika. To autokastracja. Nie napiszę sceny erotycznej, bo może babcia przeczyta. Nie uczynię bohaterką damy z wyższych sfer, bo niechętny krytyk z Pacanowa ogłosi, że mam kompleksy...

ale jeśli kobieta pisze w narracji pierwszoosobowej, szczególnie sceny erotyczne, bywa to odbierane jako marzenia niespełnionej erotomanki.

sceny erotyczne nawet w narracji trzecioosobowej sa trudnym zadaniem, mimo, ze daje komfort dystansu do bohatera.

ravva pisze:ale jeśli kobieta pisze w narracji pierwszoosobowej, szczególnie sceny erotyczne, bywa to odbierane jako marzenia niespełnionej erotomanki.

A jak facet pisze w pierwszoosobowej?

Navajero pisze:ravva napisał/a:
ale jeśli kobieta pisze w narracji pierwszoosobowej, szczególnie sceny erotyczne, bywa to odbierane jako marzenia niespełnionej erotomanki.

A jak facet pisze w pierwszoosobowej?

Niech opisze niepowodzenie na tym polu, a rychło się przekona po reakcjach fanek, jak to jest z tym utożsamianiem bohatera/narratora z autorem