Latest post of the previous page:

Baribal pisze: Ja męczę się z tekstem, gdzie narracja jest prowadzona z perspektywy kobiety, ale jako, że akcja toczy się w świecie z trochę innymi relacjami płciowymi, i sama bohaterka ma dosyć pokręcony życiorys, to zadanie mam paradoksalnie ułatwione.

Nawet bez takiego backgroundu radzisz sobie świetnie, Bari.

A mnie się tekst "kobiecy" udał, aczkolwiek doświadczenia nie powtarzałem

Navajero pisze:A mnie się tekst "kobiecy" udał, aczkolwiek doświadczenia nie powtarzałem

jaki text?

"Wycieczka z przewodnikiem", poszedł w NF.

hm, jak ci się pisało z damskiej perespektywy?

Fajnie

Navajero pisze:Fajnie

odkryleś swoją wrażliwa stronę? <kładzie nava na kozetce> trudno było wejsc w kobiecy sposob myslenia?

Nie rozumiem - dlaczego pisarz ma mieć trudności z wejściem w kobiecy sposób myślenia?
Przecież tekstów o kontaktach z obcymi tyle już było...

B.A.Urbański pisze:Nie rozumiem - dlaczego pisarz ma mieć trudności z wejściem w kobiecy sposób myślenia?

choćby dlatego, ze nie miał pms'a w życiu :-P

Przecież tekstów o kontaktach z obcymi tyle już było...

obcy sa troszkę inni, BA, rozumiem, ze masz jakieś fobie, ale bez przesady.

ravva, sama widzisz - skoro można o obcych, to można i o kobietach
Fobie? Mój psychiatra nic o tym nie mówił!

B.A.Urbański pisze:ravva, sama widzisz - skoro można o obcych, to można i o kobietach

Fobie? Mój psychiatra nic o tym nie mówił!

zmień psychiatre, ten cie oszukuje :-P

ravva pisze:zmień psychiatre, ten cie oszukuje :-P

Boję się mu o tym powiedzieć. Chyba z tą fobią jest coś na rzeczy

A żeby nie było, że całkowicie OT, to też mam tekst pisany w pierwszej osobie. Bohaterką jest studentka, a akcja dzieje się w Warszawie we wrześniu 1939 roku. Chyba lepiej mi się pisało jak bohaterki w narracji trzecioosobowej, bo jak już się zanurzyłem w postaci, to wszystko szło jakoś tak sprawnie.

ravva pisze:odkryleś swoją wrażliwa stronę? <kładzie nava na kozetce> trudno było wejsc w kobiecy sposob myslenia?

To było bardzo interesujące jako eksperyment i myślę, że pozwoliło mi później lepiej kreślić postacie kobiece. I nie tak trudno, znam kilka kobiet

Navajero pisze:

ravva pisze:odkryleś swoją wrażliwa stronę? <kładzie nava na kozetce> trudno było wejsc w kobiecy sposob myslenia?

To było bardzo interesujące jako eksperyment i myślę, że pozwoliło mi później lepiej kreślić postacie kobiece. I nie tak trudno, znam kilka kobiet

większosc wykańczasz.
czemu?

Trudno mi wyobrazić sobie - w moim wykonaniu - skuteczną próbę mentalnego utożsamienia się z kobietami, przecież one w każdej komórce swojego ciała mają zakodowaną inną płeć niż moja.

Mój avatar bynajmniej nie wynika z podejmowania takich prób, raczej przedstawia nauczycielkę chemii moich marzeń

[ Dodano: Pon 11 Lis, 2013 ]
Opowiem autentyczną historię. Kiedyś umówiłem się z fajną osobą, którą poznałem w necie. Spotkanie trwało dwie godziny, przyjemnie porozmawialiśmy i dziewczyna zrobiła na mnie niemałe wrażenie. Jednak zdecydowanie większe wrażenie zrobiła na mnie około miesiąca później wiadomość, że fizycznie jest mężczyzną, chociaż w dowodzie miała już żeńskie imię (do takiej zmiany jest stosowana specjalna procedura sądowa). To bardzo inteligentna i wrażliwa osoba, z którą świetnie się rozmawiało. Gdy poznałem prawdę, sporo mi powiedziała o ludziach podobnych do niej, między innymi dowiedziałem się, że połowa z nich popełnia samobójstwo do 30 roku życia.
Kolega kpił trochę ze mnie, że nie potrafiłem odróżnić kobiety od mężczyzny, ale sam skomentował wcześniej zdjęcie tej osoby: "Ale laskę poznałeś w necie!".
Nie zamierzam podawać żadnych szczegółów, dla dobra tej osoby.

ravva pisze:większosc wykańczasz. czemu?

"Wykańczam" nie tylko kobiety Ja często stawiam swoich bohaterów w ekstremalnych sytuacjach, stąd straty w ludziach. Inaczej tekst byłby niewiarygodny. Wiesz jaka była średnia przeżywalność wśród angielskich pilotów w okresie największego natężenia walk lotniczych? Cztery loty. Z piątego przeciętny pilot już nie wracał. A ile czasu może przeżyć ktoś, kto bierze udział w akcjach na tyłach wroga? Niestety, takie życie...