Latest post of the previous page:

TARAN - Twoje przeboje mieszkaniowo- internetowo-klawiaturowe są coraz bardziej intrygujące. Powodzenia w obłaskawianiu rzeczywistości.

CHII - mnie też. Bełkot straszny. Napisałam, przeczytałam na drugi dzień i wyrzuciłam do kosza. Oj, będzie z tym zabawa!

W tym ćwiczeniu można pisać wprost, ale trzeba to pomysłowo umieścić w dialogu, żeby brzmiało naturalnie. Mamy do dyspozycji tylko rozmowę i ona musi ukazać cały dylemat.

Ostatnie pytanie. Czy tamta ja może w ogóle nie podejmować decyzji i zostawić niedopowiedzenie? Załóżmy, że zadecyduje kiedyś tam w przyszłości, ale teraz nic nie powie wprost.

Sam dialog? A można dodać coś okołodialogowego, np, że podstawiam sobie nogę, albo sama siebie duszę?
Czy tylko dialog, same myślniczki od góry do dołu i siła argumentacji?

Można zostawić niedopowiedzenie, nogę też można podstawić (ale nie może to być jedyny argument, bo wtedy nici z dialogu).

No i kto w końcu rozszyfruje bohatera Hermanowych monologów? Oraz moich? Bo z Chii to formalność.

Nie mam pojęcia, kto może być bohaterem monologów Hermana, natomiast jeśli chodzi o Twojego bohatera, mam podejrzenia. Ale dorapa chyba też się zgłaszała, że wie.

W przypadku Thany, odkryłam, ale czy pamiętam... Sama już nie wiem, kto to był.

[ Dodano: Czw 20 Paź, 2011 ]
Już wiem. Taki pan od lamp z Ameryki.

No właśnie. Ale rozpoznanie, to jeszcze nie komentarz. Coś się leniwi zrobiliśmy przy tym ćwiczeniu...

Bo bardziej nas bawiło rozpoznawanie osób, niż komentowanie. Ale masz rację, coś nam uciekło.

A to było jednak bardzo ciekawe ćwiczenie, gdyż nawet jeśli autorzy - tak jak TadekM albo Chii - odsłonili tożsamość swoich bohaterów, to intrygowało mnie, w jaki sposób rozpoznawaliśmy te indywidualności. W ćwiczeniu TadkaM na właściwy trop skierowały mnie dwie literki w kształcie błyskawicy, Cobaina dało się rozpoznać po piżamie, Tiffany'ego - po białym domu (dla mnie przynajmniej był to sygnał) - czyli decydujące znaczenie miały drobiazgi, tak niby od niechcenia wplecione w tekst. Nad ćwiczeniem mdrv umordowaliśmy się wszyscy, bo kandydatów było wielu, całkiem niegłupio typowanych, lecz nikt nie znał dwóch anegdot, które pozwoliłyby od razu rozpoznać bohatera. Czyli znowu decydowała znajomość szczegółu. Mojego Warneńczyka rozpoznaliście po krucjacie, o której ja w ogóle nie wspominałam . Takim młodocianym władcą był również Ryszard II angielski, który został królem mając lat 10, a stracił najpierw koronę, a potem życie w wieku lat 33. Wierny sługa nie mógł zatem opłakiwać go jako młodzieńca, lecz poza tym jednym zdaniem w moim tekście wszystko pasowałoby do obu tych władców. Więc znowu detal.
Oczywiście, takie trzy monologi budują postać, pozwalają ukazać ją w różnym świetle, wydobywają złożoność charakteru. Trzy monologi, trzy wymiary, jeśli je dobrze wykorzystać. Ale indywidualizacja jednak nierozłącznie wiąże się z umiejętnym operowaniem detalem.

Thana pisze:No i kto w końcu rozszyfruje bohatera Hermanowych monologów? Oraz moich? Bo z Chii to formalność.

Wiedziałam, że coś za łatwe zrobiłam.


A, i z ciekawości: ile nam jeszcze zostało ćwiczeń?

Chii - wcale nie było takie łatwe. czytałam kilka razy zanim załapałam o co chodzi. I chyba nie chodziło o to, by było trudno. Ma rację Rubia, że

rubia pisze:indywidualizacja jednak nierozłącznie wiąże się z umiejętnym operowaniem detalem

. Ile szczegółów należy opracować, by bohater był złożoną indywidualnością, a nie tylko szkicem węglem!
Chociaż szkice węglem też mają urok i potrafią ukazywać nawet drobiazgi.

Chii, obecne ćwiczenie ("Dialog w czasie") jest przedostatnim.

Thana pisze:Chii, obecne ćwiczenie ("Dialog w czasie") jest przedostatnim.

AAAA! Straciłem sens życia ;(

;P
Ale serio, czemu tak krótko?

A na dodatek nie mam pojęcia, jakiej sytuacji mógłbym użyć w obecnym ćwiczeniu... Wybaczcie, chyba dawno na tym forum nie narzekałem

Baczy pisze: Ale serio, czemu tak krótko?

Myślę, że na razie tyle wystarczy. Nie wykluczam nowej edycji warsztatów za jakiś czas, jeżeli przyjdą mi do głowy kolejne, ciekawe pomysły. Jednak na ten moment miałam do przekazania akurat tyle.

I nie zapominajcie, że ćwiczenia można powtarzać samodzielnie w różnych wariantach - zachęcam do tego.