Kilka lat temu, pewnego jesiennego dnia postanowiłem, że napiszę świetną książkę. Efektem tej chwalebnej ambicji było jedno niedokończone opowiadanie. Udało mi się jednak przynajmniej wyciągnąć kilka ważnych wniosków z tego młodzieńczego zrywu.

Mianowicie:
- dobrze jest zacząć pisać od napisania czegoś w całości, nawet jeśli nie będzie świetne (wystarczy, że będzie bardzo dobre)
- dzień pracy nad książką lub opowiadaniem najlepiej zacząć od napisania zdania, a potem kolejnego i tak dalej
- jedno napisane zdanie jest warte 20 zdań, które miałem napisać
- jeśli nikt nie wie, że miałem pisać, a nie piszę, wstydu nie ma
- jeśli ktoś wie, że miałem pisać, a nie piszę, wstyd jest

Co za tym idzie, dziennik ma być przede wszystkim motywatorem. Mam zamiar pozostać bezwstydny.

Cele bieżące.
1. Skończyć i poprawić opowiadanie na konkurs.
2. Pracować nad bardzo dobrą książką opartą na Złej Bajce.

Wczoraj udało mi się popełnić 5k słów do Bajki i skręcić półkę z Ikei. Jestem zadowolony z obydwu dokonań.

Opowiadanie skończone i leżakuje, ale jakoś nie mogę się zabrać za poprawki. Pisało się ciężej niż zwykle - nie wiem, czy to przez temat, czy przez konieczność trzymania się schematu, który na początku skonstruowałem. Ale jest. Zigguraty! Piaski pustyni! Mroczne kulty! Jucha lejąca się strumieniami! Dwa osły! Czego można chcieć więcej od fantasy.

5k kolejne - oczywiście znaków.

Wyżej też miało być znaków oczywiście. Aż takim tytanem nie jestem, by 5k słów dziennie pisać i jeszcze półkę skręcić.

Bajkę pisze się przyjemnie. Nie wiem, czy to przypadkiem nie oznaka grafomaństwa, bo przecież wielkie dzieła powinny rodzić się w bólu i mękach. Zapewne więc, aż takie wielkie dzieło to nie będzie Ale nic to, przynajmniej człowiek spędza czas konstruktywnie.

Iwar pisze: Zapewne więc, aż takie wielkie dzieło to nie będzie

Podobno nie powinno się mówić rzeczy, które nie chcemy, aby stały się prawdą

Iwar pisze: Bajkę pisze się przyjemnie.

Im lepiej bawi się pisarz w trakcie pisania, tym lepszą lekturę ma czytelnik.

Iwar pisze: bo przecież wielkie dzieła powinny rodzić się w bólu i mękach.

Przyjdzie na to czas w trakcie pisania i dłubania przy kolejnych wersjach tekstu

katamorion pisze: Podobno nie powinno się mówić rzeczy, które nie chcemy, aby stały się prawdą

Zabobon, pani, zabobon

katamorion pisze: Przyjdzie na to czas w trakcie pisania i dłubania przy kolejnych wersjach tekstu

Masz całkowitą rację. Sam to sobie wykrakałem (zabobon?) Siadłem wczoraj do poprawek opowiadania i męki były. Znam go dobrze i przez to strasznie ciężko błędy mi znaleźć - ale to normalka.

W związku z powyższym wczoraj napisało się mniej, bo jedynie około 3k znaków. Ale tekst rozrósł się bardzo, bo dokooptowałem dawne, niedokończone opowiadanie. Nawet kiedyś wrzuciłem je na Wery, pod starym nickiem (ten co zapomniałem hasła). Teraz je odświeżyłem, odchudziłem i powstał zupełnie zgrabny wątek.

Mimo niesprzyjających aktywności mózgowej warunków pogodowych zapisano ponad 6k znaków.

Łącznie skromne 80k, ale rośnie i mam pomysł na całość, więc sprawy mają się dobrze.

Ponad 6k znaków.

Równe tempo. Przeglądałem wczoraj całość i w sumie jestem nawet zadowolony. Mam pewne wątpliwości odnośnie rozdzielania narracji na 3 perspektywy, ale zobaczymy jak wyjdzie to na końcu. Na razie jest dość radykalny przeskok między rozdziałami, ale im dalej, tym wszystko zaczyna się zazębiać i uzupełniać - przynajmniej według mnie.

No i jest 100k znaków łącznie. Nie za duże osiągnięcie, ale cieszę się i tak. Nadal udaje mi się pisać codziennie i czerpać z tego przyjemność. Jest więc nadzieja, że skończę. Zobaczymy jak będzie po 200k.

20k w 4 dni? Zazdraszczam możliwości pisania codziennie
<cheerleader mode on>

Życie mi przerwało pisanie, życie niemiłe i nieproszone, bo szpitalne.
Ale coś tam będę chciał, bo pomaga zgubić myśli na jakiś czas.
Będzie wiec powoli powstawać. Ale będzie. Trzeba pozostać bezwstydnym.

Na urwanych chwilach niewiele, ale zawsze coś udaje się napisać. Ja, osobiście, winię misieq79, który musiał pożałować, że 20k w 4 dni i zapeszył, rypła mnie karma, zdechło ka Ale żeby było po równo: oficjalnie, na publicznym forum, dzięki misieq79 za bardzo wyczerpującą recenzję opowiadania. Wdzięcznym bardzo!

Ogólnie, forma długa ma już 12,5k. Jeśli chodzi o historię, to zmierzam do finalnego punktu aktu 1. Będzie to pogrzeb połączony z krwawą jatką. Jak dotąd powstały zmagania na stacji kolejowej, zasadzki w zaułkach, mord w urzędzie miasta i, moja ulubiona, zemsta w pierogarni.

Można w końcu trochę do życia wrócić. Dziś na dobry początek 5k, co pozwoliło dojść do 13k całości.

Wczoraj 6k. Zamiast finalnego punktu, wstęp do finału i budowanie przeszłości jednego z bohaterów. A że zmieniam osobę prowadzącą narrację z rozdziału na rozdział, finał będzie z innej perspektywy. Może nawet lepiej, zobaczymy jak pójdzie.

Poszło zaskakująco dobrze. Ta zmiana narratora w finale (ćwierćfinale? półfinale?) sprawiła, że można będzie przed czytelnikiem parę ważnych rzeczy ukryć, a parę innych pokazać. Ogólnie 5k do przodu. Dziś pewnie niewiele powstanie, o ile cokolwiek. Gonią terminy i trzeba pisać o rzeczach mniej rozrywkowych. A mój mózg może znieść tylko ściśle określoną ilość pisania na dzień. Ale kto wie, może coś się uda.

Wczoraj 7k i tak, po cichutku, dobiłem do 150k całości. Jeszcze tylko napisać całą resztę i będzie gotowe.