Latest post of the previous page:

Baribal pisze:Pocieszę, że w tym kręgu piekła literatów nie jesteś sama. Nawet milo, że zawitałaś. Może kawy, herbatki, piwka?;)

Whisky on the rocks!

Czasami tempo nie jest tak ważne jak regularność.

Najlepiej jakby jeszcze w parze z regularnością szła jakość - wtedy byłby cud-miód

Bartosh16 pisze:A robi coś poza pisaniem?

Prowadzi szkołę językową, tłumaczy książki, pilotuje wycieczki na Islandię, wychowuje dwóch synów i psa

Aha, czyli nie śpi najpewniej. xD

Pisz, pisz, a na rekordy ilości znaków jeszcze przyjdzie czas

Oj tam, zacznij bić własne rekordy, a przyjdzie czas na rekordy tego pana:-)

Update: Maraton ubiegłoroczny zakończył się sukcesem tylko w 1/4. Nie udało mi się niczego więcej dokończyć, niektóre teksty jednak powiększyły swą objętość. W sumie od połowy października do końca grudnia nastukałam ok. 80k znaków. Nie jest to może wynik oszałamiający, ale cieszy i daje apetyt na więcej.
Co ciekawsze, weszła mi w krew pewna systematyczność - jak nie piszę od dwóch, trzech dni, to zaczynam czuć się dziwnie. W efekcie od początku stycznia powstało już 26k znaków czegoś nowego i ciągle przybywa, bo historia zaczyna mnie wciągać. Zobaczymy.
Nowe/stare cele: pisać, kończyć i wreszcie (tu pozwolę sobie zacytować współmaratończyka)...

Baribal pisze:Debiut. Dowolny, ale godny.

W dechę!

Podsumowanie stycznia:
33k znaków powieści i dużo notatek z nowymi pomysłami

Ładny wynik, zwłaszcza na styczeń

Powiedziałabym raczej, że średni, zwłaszcza na styczeń.
Przecież jak jest ciepło to się nie chce siedzieć w domu, a na dworze słońce świeci w ekran. Zima tymczasem zachęca obecnie wyłącznie do siedzenia w łóżku, zamawiania pizzy na telefon i fantazjowania o innych krainach - szczególnie tych ciepłych

Wróciłam do tego wątku i trochę mi wstyd. Tyle już lat męczę i męczę, i efektów, którymi mogłabym się Wam pochwalić, nie widać. Ale do niedawna żyłam mrzonkami weny, pisania na żywioł i "jakoś to będzie" - może w tym tkwił mój główny problem. Teraz jadę szkołą Bondy z książki "Maszyna do pisania", czyli najpierw myślę i planuję, potem piszę. Do końca zeszłego roku zrobiłam większość researchu, rozpisałam kilkustronicowy konspekt i od początku stycznia 2017 zabrałam się już do samego wypełniania tego szkieletu treścią. Rzecz odświeżająca - wiem dokąd zmierzam, a jednocześnie wciąż doświadczam tego magicznego uczucia, że "powieść pisze się sama". Staram się pisać codziennie, nawet jeśli znajdę czas tylko na kilka zdań, co daje mi tak potrzebne poczucie, że wciąż idę do przodu. W tej chwili mam 80 k znaków (i dalszych 20 k fragmentów do późniejszego wykorzystania), celuję w 5-6 razy więcej i chciałabym skończyć do czerwca/lipca. Może w końcu się uda

Trzymam kciuki

Och, widzę, że mamy podobne odczucia, tzn niedokończone projekty, które leżą latami i wstyd z powodu niepisania, ale Ty w odróżnieniu ode mnie ruszyłaś z miejsca i masz... ile? 80k? Ho, ho, ładny wynik, oby tak dalej! Dasz radę.

trzymam kciuki. Ja też mam wrażenie, że w przypadku pisania książek "pójście na żywioł" i pisanie bez planu jednak nie zdaje egzaminu.

Ja jestem umiarkowanie gorącym wyznawcą pisania z planem
Czyli: plan - koniecznie, zmiany w planie w trakcie pisania - dopuszczalne

Szczepko pisze: W tej chwili mam 80 k znaków (i dalszych 20 k fragmentów do późniejszego wykorzystania), celuję w 5-6 razy więcej i chciałabym skończyć do czerwca/lipca. Może w końcu się uda

Bardzo wspieram! Kciuki zaciśnięte.

Dziękuję Wam. W ogóle Wery to jest taka dobra przystań, gdzie można zawsze przyjść i przypomnieć sobie, po co i dla kogo się pisze No i od czasu do czasu dostać kopa, który najpierw sprawia wyłącznie ból, ale potem już zostaje z niego tylko nauka

Carewna pisze: Och, widzę, że mamy podobne odczucia, tzn niedokończone projekty, które leżą latami i wstyd z powodu niepisania, ale Ty w odróżnieniu ode mnie ruszyłaś z miejsca

Każdy musi sobie znaleźć swój motywator, ja sięgnęłam po książkę Bondy jak już straciłam wiarę, że kiedykolwiek cokolwiek mi pomoże. Ale jeszcze nie wiem, jaki będzie efekt tego wszystkiego, więc rozdawanie rad rezerwuję na wymarzony fioletowy nick (jeśli takowy oczywiście kiedyś nadejdzie)

Romek Pawlak pisze: Czyli: plan - koniecznie, zmiany w planie w trakcie pisania - dopuszczalne

Tak, tak, to właśnie miałam na myśli przy "powieść pisze się sama" Chociaż czasem się człowiek zagalopuje, a plan pomaga wrócić na wytyczoną drogę z dygresji i to jest dla mnie świetne, bo zawsze miałam tendencje do mnożenia wątków ponad miarę.