Lubię anonimowość wielkich miast nocą.
Idziesz ulicą, zaczepiają cię ludzie, uśmiechają się serdecznie.
- Bonjorno, bella chica, como esta?
- Muy bien, gracias.
I już pijesz pierwszego drinka z nieznajomym. Dziękujesz, uśmiechasz się, całujesz policzek i idziesz dalej. Za zakrętem tańczysz salsę z Hiszpanem do wtóru oklasków i śpiewu wesołej gromady.
- Comment tu t'appelle?
Kolory wirują w głowie prawie tak szybko, jak alkohol płynie w żyłach.
- Je ne sais pas - odpowiadasz całkiem zgodnie z prawdą.
Ktoś ciągnie cię za rękę, podaje szklankę.
- Where are you from?
Rozglądasz się i wskazujesz palcem rozkołysane niebo nad głową.
- I'm a citizen of the world.
Idziesz tańczyć, przytulasz się, odpychasz, kręcisz, całujesz, pijesz. Kolejne szklanki pojawiają się znikąd. Jest dobrze. Światła wirują, krew się gotuje. Jest dobrze...
Lampy gasną, cichnie muzyka, z nieznajomym za rękę wychodzisz na zewnątrz, znowu dzień. Palce się rozplatają, wzrok wbija w ziemię, nie marnuje się na siebie nawet przelotnego spojrzenia. Każdy idzie w swoją stronę.
Lubię anonimowość wielkich miast o poranku.

Pamietasz jeszcze starego, dobrego, szowinistycznego buca?

Przychodzę z szczerym zachwytem. Drobny tekst, taki piekny w swej poezji. Jakbym tu przed chwilą naprawde przetańczył z toba całą noc na jakiejś uliczce Ruchomego Święta. Byłem Van Gogiem i Renuarem zerkającym niewyspanie znad stolika w kącie sali jak tańczy dziewczę szalone, jak pląsa bezkarnie wbrew muzyce niewysłuchanej, granej ciężko przez kapelę unużaną w dymie, w zapachu nocy, w woni potu rozgrzanych ciał. Poczułem to. Szczerze.

Właśnie uświadomiłaś mi, że mozna tworzyć poezję nawet pisząc o niczym. Każda chwila jest wierszem. Każda może nim być.

Gratulije. Sprawiłaś mi przyjemność. Postaram sie odwdzięczyć wkrótce.

malika pisze:- Bonjorno, bella chica, como esta?

Ten fragment bije mnie po oczach. Zupełnie nie mam pojęcia, jaki to język. Jeśli chodziło Ci o hiszpański, to powinno to brzmieć tak:
Buenos días (albo raczej "Buenas noches", bo mamy noc?), bella chica (choć bardziej pasuje: chica muy bonita/guapa - w hiszpańskim częściej się mówi na kobietę, że jest guapa - słowa "bella" jeszcze nigdy nie słyszałam w użyciu w tym sensie), cómo está Usted (albo jeśli zwracasz się na Ty: "cómo estas")?
A jeśli to miałby być włoski, to tak:
Buongiorno(Buona sera), bella ragazza, come sta(come stai)?

To tyle, jeśli chodzi o zawiłości językowe i kwestie merytoryczne.

Bardzo mi się podobają Twoje miniatury. Są bardzo niejednoznaczne, klimatyczne, ulotne, pozostawiają niedopowiedzenie. Tak trzymać!

Jej, dziękuję Wam bardzo!

Lu sprawianie przyjemności pisaniem, to chyba to, o co chodzi większości z nas, więc tym bardziej mi miło, że się udało.

Chii pisze:Zupełnie nie mam pojęcia, jaki to język.

Heh, nieudany miks, jak widzę. Obawiałam się nieścisłości w tej kwestii, niestety nie miałam z kim skonsultować. Ale na szczęście na forum są ludzie, którzy naprostują moje zygzaki. Teraz, w razie podobnych wątpliwości, najpierw spytam Was.

Tym tekstem do mnie nie trafiłaś. Pewnie nie mój klimat po prostu. Pierwsze i ostatnie zdanie pozostawiają za to dobre wrażenie i o tekście trudno zapomnieć. Nawet mi.

Niedługo zabiorę się za coś dłuższego Twojego autorstwa, oczekiwania spore. Zobaczy się.

W międzyczasie twórz coraz więcej i więcej.
Pozdrawiam!

A ja mam oczywiście poczucie dysonansu. Nie lubię miniatur i tutaj poczułam to szczególnie dobitnie. Bo ładnie poczarowałaś słowami, stworzyłaś plastyczny, klimatyczny obraz i on się nagle... urwał.
I z zalążka czegoś fajnego wyszło śliczne nic. Ja wiem, że w gruncie rzeczy o to chodziło, że jak na swoją formę wypełniło zadanie. U mnie niestety pozostawiło niedosyt.

Ale jest w tej miniaturce coś, co na ten krótki moment odrywa od świata. Ładnie zaakcentowałaś wszystkie szaleństwa tej nocy.
Spodobała mi się też ta klamra - parę słów spajających wszystko w całość.

No i w końcu miniaturka nie traktująca o umieraniu/chorowaniu/miłości.
Czyli ogólnie podobało mi się

Bardzo fajne mini. Kojarzy mi się z młodością

Każdy singiel, który nie raz przebalował imprezę do białego rana, przeszedł przez kalejdoskop przewalających się wtedy emocji, kolorów, wrażeń, uczuć i... porannego kaca związanego z ilością wypitego alkoholu oraz samotnością powstającą razem ze wschodzącym słońcem, wie, że ten tekst jest o czymś i trafia w sedno tego czegoś.

Dzięki Maliś za przypomnienie o co w tym chodziło.

Potwierdzam, to bardzo dobra miniatura. Nie mówię nic więcej, bo powieliłbym słowa padaPada, wzorowo określające utwór. Podobne życie i mnie jeszcze do niedawna określało. Jesteś inteligentną obserwatorką, bardzo dzielną w dodatku.

Śliczna miniaturka. Zręcznie zakończona niby takim samym zdaniem, ale jednak innym. Ta różnorodność języków, krótkie zdania, szybkie słowa, wszystko to umiejętnie podkreślające nietrwałość nocnego świata.

Palce się rozplatają, wzrok wbija w ziemię, nie marnuje się na siebie nawet przelotnego spojrzenia.

Końcówka trochę tu zazgrzytała. Zbyt długa i nie jest w tym szybkim rytmie całości.

Ślicznie dziękuję wszystkim za komentarze, dobre słowa i sugestie

Faux_Edit: Nie dziękujemy w postach, bo szlaban taki na słodycze Admin narzuci, że Św. Mikołaj ni pomoże.

Piękna miniatura w fajnym klimacie. Czuje się nocne życie w wielkim mieście. Plus za klamrę kompozycyjną. Jedyna rzecz, która zgrzyta to zdanie po niby-hiszpańsku.
Pozdrawiam!