Latest post of the previous page:

Martinius pisze:

Ogólnie, statki kupieckie, pozostające pod nadzorem państwa, nie miały kadry oficerskiej - tak jak pisze Navajero. Za to na takim właśnie statku (jak widzę z opowiadania, chyba o to Jazonowi chodziło), najważniejsze były dwie osoby: Kapitan i pilot.

Zależy jakiej wielkości były, mniejsze faktycznie posiadały "kadrę dowódczą" złożoną z kapitana i pilota ( ale z dodatkiem jakiegoś bosmana/ bosmanów), większe miały jednak paru oficerów.

PS, Jazon: Śnił mi się ten Kraken... wrrrr i węże zamiast włosów.....

Cudownie!:D Mój tekst stał się inspiracją dla snu. Ten fakt z całą pewnością zajmie zaszczytne miejsce w moim prywatnym Hall of Fame Muszę, przyznać, że na mnie to opowiadanie również mocno podziałało. Pisałem końcówkę w nocy, samemu w pokoju, ze słuchawkami na uszach i...w pewnym momencie musiałem przestać. Bałem się co będzie dalej. Niemalże czułem sól w ustach i wiatr smagający po twarzy. Muszę przyznać, że pierwszy raz coś takiego mi się zdarzyło. Bałem się, że to coś z moją głową, ale nie...

Nie sądziłem, że ten tekst wywoła u kogoś koszmary ;p Cóż mogę powiedzieć...mam nadzieję, że kolejne będą równie ( jeśli nie bardziej ) uderzające.



Navajero wielkie dzięki za wychwycenie błędów merytorycznych. Właśnie tego się obawiałem. Nie sprawdziłem dokładnie wszystkich faktów, nie wgłębiłem się w realia epoki, muszę przyznać- trochę z lenistwa. Wiem, że w tym opowiadaniu to wszystko jest tylko tłem no ale pewien perfekcjonizm trzeba w sobie wyrobić ( wciąż nad tym pracuję ).

Uważam, że zestawienie dwóch słów: Jest świetnie - a oto błędy, zgaszą pisarza

Hmm ja myślę że o wiele gorsze są krótkie, nic nie dające opinie w stylu: ,,a o takie o'' albo: ,,no niezłe ale czegoś brakuje'', ,,spoko''. Przyznam, że teraz wcale nie czuję się zgaszony. Z pewnością jeszcze raz przejrzę opowiadanie. Martinius po twoich opiniach trudno będzie mnie zgasić.

[ Dodano: Sob 16 Maj, 2009 ]

PS, Jazon: Śnił mi się ten Kraken... wrrrr i węże zamiast włosów.....

Cudownie!:D Mój tekst stał się inspiracją dla snu. Ten fakt z całą pewnością zajmie zaszczytne miejsce w moim prywatnym Hall of Fame Muszę, przyznać, że na mnie to opowiadanie również mocno podziałało. Pisałem końcówkę w nocy, samemu w pokoju, ze słuchawkami na uszach i...w pewnym momencie musiałem przestać. Bałem się co będzie dalej. Niemalże czułem sól w ustach i wiatr smagający po twarzy. Muszę przyznać, że pierwszy raz coś takiego mi się zdarzyło. Bałem się, że to coś z moją głową, ale nie...

Nie sądziłem, że ten tekst wywoła u kogoś koszmary ;p Cóż mogę powiedzieć...mam nadzieję, że kolejne będą równie ( jeśli nie bardziej ) uderzające.



Navajero wielkie dzięki za wychwycenie błędów merytorycznych. Właśnie tego się obawiałem. Nie sprawdziłem dokładnie wszystkich faktów, nie wgłębiłem się w realia epoki, muszę przyznać- trochę z lenistwa. Wiem, że w tym opowiadaniu to wszystko jest tylko tłem no ale pewien perfekcjonizm trzeba w sobie wyrobić ( wciąż nad tym pracuję ).

Uważam, że zestawienie dwóch słów: Jest świetnie - a oto błędy, zgaszą pisarza

Hmm ja myślę że o wiele gorsze są krótkie, nic nie dające opinie w stylu: ,,a o takie o'' albo: ,,no niezłe ale czegoś brakuje'', ,,spoko''. Przyznam, że teraz wcale nie czuję się zgaszony. Z pewnością jeszcze raz przejrzę opowiadanie. Martinius po twoich opiniach trudno będzie mnie zgasić.

[ Dodano: Sob 16 Maj, 2009 ]
Oj, przepraszam za tego podwójnego posta, coś mi się przeglądarka pokopała

Jazon pisze:Hmm ja myślę że o wiele gorsze są krótkie, nic nie dające opinie w stylu: ,,a o takie o'' albo: ,,no niezłe ale czegoś brakuje'', ,,spoko''. Przyznam, że teraz wcale nie czuję się zgaszony. Z pewnością jeszcze raz przejrzę opowiadanie.

dokładnie to miałem na myśli, prosząc o wyjaśnienie o jakie błedy chodzi. bynajmniej nie chodziło mi o konkurs "kto wytknie więcej błędów"



pozdrawiam i gratuluję swietnego opowiadania

Dlatego Ci odpowiedziałem, choć na codzień zajmuję się wychwytywaniem swoich

Dopiero teraz dotarłem do Twojego tekstu. Może późno, ale zostawię jakiś ślad.



1. Przysiada się wilk morski do mojego stołu i zaczyna gadać. Początkowo chciałem wyrzucić śmierdzącego starucha, ale coś mnie jednak zaciekawiło. Może ta swoboda z którą zaczął nawijać? Zacząłem słuchać i przyznam szczerze, że kupiłem mu piwsko trochę z nudów - w tawernie nie było z kim gadać, a dziewki szpetne napawały mnie odrazą. Wciągnął mnie drań w swoją opowieść, jak cholera. Bardzo dobra narracja, powiem wprost, naturalna, wciągnęła mnie bardzo szybko. Dobre opowiadanie, spodobało mi się.



2. Druga strona medalu. W obecnej formie opowiadanie nie ma szans pójśc do publikacji. Przydałaby się redakcja. Odnoszę wrażenie, jakby w całej, świetnej skądinąd, narracyjnej maszynerii co jakiś czas zgrzytały małe kamyczki.



- załoga kończyła załadunek statku, a kapitan gada zjakąś ważną personą na nabrzeżu. Nie dość, że banda kryminalistów nie zauważa tego, to jeszcze Torkill ma czas na przygotowanie specjalnej kajuty i przemycenie dziewki na pokład. Trochę to absurdalne, przyznasz. Wystarczy przenieść akcję w inne miejsce i czas. Co do specjalnych kajut, dodam, że na statkach z tamtego okresu miejsca nie było zbyt wiele, ale to akurat najmniejsze zmartwienie. Załoga spała przeważnie w forkasztelu, więc nie jest konieczne wrzucanie dosyć niefortunnego - w tym okresie - wychodka na statku. Potrzeby fizjologiczne załatwiano bowiem na dziobie, u podstawy bukszprytu na specjalnych dechach, waląc kupę prosto do wody. A kapitan, jeśli bardzo pragnął odosobnienie mógł użyć nocnika w kabinie w kasztelu rufowym.



- rekiny. Po tygodniu podróży wielce wątpliwym wydaje mi się wpłynięcie statku na wody, gdzie spotyka się te drapieżniki. W owym okresie statki były dość powolne (wysoka nadbudowa kasztelami, duże zanurzenie, słaba dzielność przy kursach na wiatr) i prawie nigdy nie zdarzało się, żeby niosły jakiekolwiek żagle po zmroku - ze względów bezpieczeństwa. W ciągu tygodnia Torkill zrobił kilkaset mil, przy pomyślnych wiatrach najwyżej 500. Wątpliwe zatem są rekiny, szczególnie tak blisko Europy i na dodatek na pełnym morzu. Trzeba przenieść wydarzenia w inne miejsce, może bliżej Ameryki i bardziej na południe - to dość proste- nawigacja nie była wtedy łatwa, a i drobny sztorm mógłby się wydarzyć.



- na zęzie - błąd powinno być w zęzie



- Wszystkie fokmarsele i grotmarsele gówno dały - jeżeli to celowa stylizacja, to zignoruj komentarz, jeśli nie to powinno być fokmarsle i grotmarsle. Poza tym postawienie fokmarsli i grotmarsli nie jest równoznaczne z postawieniem wszystkich żagli. N W ożaglowaniu rejowym marsle są drugie od dołu - po grocie i foku. Gdyby statkiem na którym płynęli była fluita (dość rozpowszechniona jednostka handlowa w tamtym XVIIw) to stwierdzienie: Nic kur**! Na nic się zdało nawet postawienie bramsli.



- Uwaga odnośnie nagłego zatrzymania się statku i stawiania wszystkich żagli na mieliźnie:

maszty miały niewielkie szanse wytrzymać coś takiego. Władowanie się na mieliznę przy prędkości 6 - 7 węzłów najczęściej skutkowało złamaniem steng lub bramsteng. Podobnież sprawa się miała przy pełnym ożaglowaniu na mieliźnie, choć w tym przypadku ryzyko było nieco mniejsze.

Gdyby delikatnie weszli na mieliznę, to w porządku. Ale tam wszyscy padli na twarze. Pomyśl co stałoby się z dwu- lub trzyczęściowym masztem...



- Bocianie gniazdo nie było na szczycie (topie) masztu, tylko niżej na poziomie topu stengi, bądź przy salingu.



- samotne doprowadzenie statku do portu - to mnie upewniło, że stary wszystko zmyślił

Statek był taki mały (wtedy nie odważyłby się popłynąć do Ameryki), albo duży - wtedy nie dałby rady. Przejrzałem fałszywego wilka morskiego.



Moje uwagi były stricte marynistycznej natury, ale nikt o tym nie wspomniał wcześniej, więc wrzuciłem swoje trzy grosze do skarbonki.



Jeszcze raz powiem podobało mi się bardzo, ale drobne zgrzyty stylistyczne i rzeczowe sprawiły, że nie zachwyciłem się. Nie mniej jednak tekst ma potencjał.



PS. W przypadku pisania o rzeczach osadzonych historycznie risercz to podstawa, pozwala uniknąć wielu nieścisłości i błędów.







-

Dziękuję za konstruktywną krytykę. Przyznaję- moja wiedza marynistyczna równa jest zeru. Risercz polegał na sprawdzeniu paru słówek w słowniku ( wiem, wiem godne pożałowania partactwo ;p )

Cieszę się jednak, że Torkill potrafi zainteresować, mimo paru(nastu?) nieścisłości

Chciałbym, pozbyć się wszystkich zgrzytów i i osiągnąć pełen potencjał tekstu. Z pewnością powrócę do tego opowiadania po upłunięciu stosownej ilości czasu.



Patrząc na wszystkie pozytywne opinie tym bardziej mi szkoda, że coś ,,zgrzyta''. Pora porzucić nastawienie ucznia (wystarczy na 3 albo 4) i polerować aż do idealnego połysku :-D

Przejrzałem fałszywego wilka morskiego.

Cóż, ja mu uwierzyłem, choć muszę przyznać, że zawsze byłem wyjątkowo łatwowierny



Pozdrawiam

Patrzę: tekst jest długaśny. Patrzę: Martinius zachwyca się tym tekstem. Wiem, że Martinius ma specyficzny gust Nic to, chyba można zaryzykować. No to czytam.



No i faktycznie - bardzo dobre. W zasadzie nie mam nic do powiedzenia. Strasznie mnie wciągnęło



ALE

Tekst do solidnej korekty! Zapis niechlujny, czasami mnie szlag trafiał, kiedy widziałem coś takiego:

Posłałem jednego z moich- wielkiego umięśnionego Maura na bocianie gniazdo

Trzymaj się!