Latest post of the previous page:

Rubia pisze:

Miło było przeczytać komentarze pod tekstem, a już zwłaszcza rozmowy w poniedziałek na SB No cóż, przyznaję się – napisałam tę Porzeczkę.

A jednak! Gratulacje, dobra robota

Rubia, też miałam merytoryczną uwagę
Dobrze Cię widzieć Kochany Autorze )

Navajero, bardzo dziękuję
Miśqu, no szary on jest, szary zupełnie nieideologicznie... Ja tam jestem wzrokowcem i widzę szary Sarah, zgadzam się co do meritum, ale chciałam, żeby oni czuli się tam zadomowieni. Na potrzeby Porzeczki nie było to konieczne, ale układałam historię trochę obszerniejszą. I tak zostało. Myślę, że nie przekraczam granic prawdopodobieństwa, bo zwykle wiadomo, jakie miejsca preferują znajomi z określonego kręgu towarzyskiego. Wtedy tam się nie jeździ, lecz szuka jakiejś zacisznej mieściny gdzieś w Apulii Są takie miejsca we Włoszech, że turystów ze świecą szukac.

Botticelli jednak nie kłamał Rubia, tekst zacny, więc jeszcze raz gratuluję

A jednak instynkt mnie nie zawiódł, od razu wiedziałam! Rubia, gratuluję

Sarah pisze:Ale mnie się kiedyś udało. Otwarta dłoń i dość nieszczęśliwe zetknięcie z zębami. Pokrwawiłam nie tylko cudzą wargę ale i swoją dłoń

Nie! No nieee! pani_poetynka delikatna jak płatek róży, jak obłok na błękicie nieba, jak pierwsze promienie wschodu słońca,
jak puszysty sernik do porannej kawy, jak muśnięcie ust...

Ostoja, parton poezji, opiekun okolicznych liryków, rymistów, trubadurów, wieszczów i innych innych...

A tu taki fajt?!



Szefowo, tu Cię zwąchałem:)

porzeczkowa pisze: – direzione aeroporto

Ja miałem tylko domysły - jakieś tajne, a wstydliwe szczegóły wymieniane na prv między mistrzynią Rubia, a ...kimś innym. Nie pamiętam. Będę się wzorował, przy mojej niepożyczce

Gdzieś napisałem, że dawno na Wery nie było tak dobrego tekstu. Podtrzymuję. Tym bardziej niecierpliwie będę czekać na powieść, którą napisałaś
I cicho dodam, że to jest opowiadanie, natomiast zarazem byłby świetny zalążek powieści.

Sarah pisze: On nie pozwoliłby sobie na jeżdżenie w to samo miejsce, rok w rok, nawet jeśli jest ono poza granicami. Świat jest mały i Pudelek o tym wie, On też.

Akurat do małego sprawdzonego pensjonatu, gdzie właściciel jest swojak a każdy łowca słitfoci kończy w brzozowym zagajniku (obok tych poprzednich - AS) to czemu nie.

Misieq79, bo to nie kwestia logiki czy racjonalnego podejścia, a rodzaj obsesyjnej nerwowość. By nikt nigdy niczego nie odkrył.

Sarah, amen, pszepani, ale czwarty z kolei wyjazd w dane miejsce o czymś świadczy. O bezpieczeństwie miejsca. I podają fantastyczne ślimaki, hodują je w tamtym brzozowym zagajniku. Ziemia odwdzięcza się plonem, a ja naprawdę dużo w nią włożyłem, skomentował messer Vittorio.

Aktegev, iris, brat_ruina, P.Yonk, Romecki, - dzięki za wszystkie miłe słowa Aktegev, ucieszyłam się, kiedy jako argument za moim autorstwem podałaś nocną godzinę wrzutki. Nie ma to, jak wnikliwa obserwacja zwyczajów

A z tą zmianą miejsca pobytu co roku - hm. Pan reżyser dba o to, żeby nie było dokumentacji jego związku. Nie pozwala się więc fotografować w okolicznościach jednoznacznych i unika miejsc, gdzie można spotkać znajomych, to oczywiste. Natomiast dla szerszego grona rezyser teatralny pozostaje raczej postacią słabo rozpoznawalną, jeśli nie ma zachowań celebryckich. To nie aktor. Czy, powiedzmy, Krystiana Lupę albo Mariusza Trelińskiego - a są to przecież nazwiska pierwszorzędne - dałoby się łatwo rozpoznać, gdyby sobie całkiem prywatnie łazili po jakiejś włoskiej mieścinie? Paparazzi raczej za nimi nie ganiają. Furia mojego reżysera dotyczy jednak zdjęć bardzo intymnych, nie zaś takich uchwyconych przypadkiem na ulicy.

Misieq79 pisze: Sarah, amen, pszepani, ale czwarty z kolei wyjazd w dane miejsce o czymś świadczy.

Uhmm, o niespójnosci postaci
Jesli facet obsesyjnie boi się zdjęć i ujawnienia, nigdy nie poczuje się bezpiecznie w tym samym miejscu, do którego REGULARNIE wyjeżdża, oszukując żonę.
Pozostanę przy votum separatum.

Sarah pisze: oszukując żonę.

Raczej panzerschiff Schlezwig-Holstein, sądząc po opisie.
Se wotuj separatuj mnie się te klocki składają.

Misieq79 pisze: Raczej panzerschiff Schlezwig-Holstein, sądząc po opisie.

Myślę, że po wielu latach bycia oszukiwaną i traktowaną przez męża jako parawan, musiała sobie wyhodować pancerz, inaczej by zwariowała. Reżyser najpewniej nigdy jej nie opuści ze strachu przed skandalem itp.
Z której strony by nie patrzeć, tekst znakomity.
Do tej pory nic autorstwa Rubii nie czytałam (tzn. oprócz postów itp.), więc dzisiaj mogę z podziwem powiedzieć - chapeaux bas!