Latest post of the previous page:

Gdy pytała, odsuwał się, próbując zachować bezpieczny dystans.

ta zabawa w niedopowiedzenia idzie ci świetnie, ale w tym momencie następuje surowa interakcja między Weną a bohaterem - i brakuje mi tu skonkretyzowania tych pytań, czegoś namacalnego.

Wypełniał rolę, jaką mu narzuciła.

rola to homonim - w tym przypadku rolę się odgrywa, nie wypełnia.

Nie pozwalała się wtedy dostrzec, tańczyła gdzieś na skraju postrzegania, przemykała, jak pojedynczy cień wśród miraży.

górnolotne, ale trafne i piękne.

Doskonały wytwór wyobraźni przejmujący kontrolę nad umysłem, będący weną ale posiadająca materialną cielesność: zestaw rzadki i piękny zarazem. Podobał mi się język, urzekło mnie prowadzenie scen i ta iskra życia, jaką wepchnęłaś w doskonałą postać w wyobraźni człowieka. A także to, jak ją materializujesz wraz z upływem tekstu, trącając delikatnie przedmioty zwyczajne dla każdego człowieka - ta mieszanka daje namacalne poczucie obcowania z Santem i kobietą. Co jednak mi się nie podobało to konstrukcja - rozrzucone zdania, potargane z ciągłości, jakbyś na siłę chciała pokazać emocje - ale to zbędne, gdyż one są w tekście. Wystarczyły zwykłe akapity, zwykła narracja i całość była by świetna dla oka i duszy.

hej marti,
dzięki za niespodziankę :-)

ad rola - masz rację. zdaje się, ze poszło na skróty - dwa obrazy się w jeden zlały.

ad konstrukcja - mam awersje do zbitego textu :-) nie lubię, męczy mnie czytanie takiego czegoś, więc sobie dobrze zrobiłam, czytelników stawiając na 2 mcu :-)

przyznam, żes mnie zaskoczył pozytywną opinią, dziękuję.

Ten tekst kojarzy mi się ze stanem odurzenia halucynogenami - niby coś się dzieje, niby jest akcja, widać jakieś postacie, jednakże nie wiadomo do końca, gdzie, czemu, kto ani z kim, wszystko ma taką senną atmosferę, co jasna sprawa świadczy wyłącznie o ciekawym, innowacyjnym podejściu względem tematu. Oczywiście bardzo podobało mi się to opowiadanie i fakt, że musiałem odrobinę wysilić mózgownicę, celem ogarnięcia, cóż ono oznaczało.

ciekawy sposób opiniowania textu - ani to pochwała, ani nagana.

Bardzo podobają mi się takie klimaty, lekko i niewydumanie, przeczytałam z przyjemnością.
Skojarzyło mi się z Faustem, tu też jest jakby zaprzedanie duszy tyle, że nie diabłu a wenie
Pozdr

Czyżby inspiracja: Leanan sídhe?
Jeżeli nie to gratuluje wyobraźni i pierwiastka poetyckiego.
Jeżeli tak to gratuluje warsztatu, całkiem dobre.

annarosa, dzięki za opinię.

tymek - leanan sidhe? nie, bardziej kane 'undertow', ale kazdy ma swoje skojarzenia.
thx.