Latest post of the previous page:

Juliahof pisze: Jedni lubią Moneta , inni jelenie na rykowisku.

Przemek pisze: Tobie konkretnie, jeśli wyraziłaś taką potrzebę, mogę natomiast narysować strzałki na butach, a żeby było jeszcze bardziej zrozumiale: na nogawkach, na swetrze, a także na czole.

Iwar pisze:

Juliahof pisze: Jedni lubią Moneta , inni jelenie na rykowisku.

Przemek pisze: Tobie konkretnie, jeśli wyraziłaś taką potrzebę, mogę natomiast narysować strzałki na butach, a żeby było jeszcze bardziej zrozumiale: na nogawkach, na swetrze, a także na czole.

Juliahof, dasz znak równości pomiędzy tymi dwoma stwierdzeniami? Nawet ja, z moim brakiem obycia i słomą w butach widzę, że to chyba jednak inna liga?

Przemek pisze: Moi Drodzy,
Szkoda, że nie mam dostępu do historii czata w którym ravva spytała, czy jak na czacie napisze, że Przemek jest lamusem, to będzie dobrze - ja wtedy byłem na forum i to widziałem.

Przemek pisze: Ty mi mówisz o atakach, a wyzywałeś mnie od wściekłych pekińczyków w stroju pitbulla?

Juliahof pisze: jeśli coś chamskiego napisze w komentarzach Brat ruina, Sarah albo Pilipiuk, wszyscy dobrotliwie przymykają oko

Przemek pisze: Można wyrażać swoją opinię z klasą, a można bez. Nie dziwcie się potem, że "tacy podli ci nowi, tacy niechcący się niczego nauczyć, tak strasznie gardzący dobrymi radami".

Przemek pisze: Moim zdaniem obrazek to właśnie pośrednia podpowiedź, bo czytelnik nie ma powiedziane nawet jednego słowa wprost, o czym jest utwór, jaka jest idea, tylko sam szuka odniesień, powiązań miedzy tekstem, a obrazkiem.

Przemek pisze: Kolejna rzecz, tak samo jak autor nie może narzucać interpretacji, nie może też czytelnik żądać, żeby tekst był "jaśniej" napisany, bo on nie rozumie i kategorycznie wina autora, bo on nie rozumie.

Przemek pisze: To jest moim zdaniem narzucanie jak ktoś ma pisać,a hermetyczność tekstu nie jest błędem choć i tak są w nim pewne sugestywne metafory naprowadzające. W zamyśle tekst miał taki być, wtedy dobrze dodać jakieś pośrednie pomoce jak np. obrazek. Narzucaniem interpretacji byłoby wyjaśnienie po kolei co znaczy każde zdanie w tekście.
Dużo różnych rzeczy wrzuciłeś tutaj, niekoniecznie ze sobą związanych a nawet sprzecznych.
Dlaczego i w jaki sposób czytelnik coś narzuca autorowi, wyjaśniłem wyżej.
Hermetyczność tekstu ZAWSZE jest błędem w beletrystyce, chyba, ze z góry przyjmujesz założenie, że piszesz dla wąskiego (bardzo) kręgu odbiorców.
Ostatnie dwa zdania - piszesz, że narzucaniem interpretacji byłoby wyjaśnienie zdań w tekście - a wstawienie obrazka nie? IMHO jak najbardziej.

Ale - rób jak uważasz.
Daleki jestem od tego, aby ex cathedra twierdzić, że jeśli zrobisz to w taki sposób jak robisz - to nie odniesiesz sukcesu. Że tylko pilnie i pokornie słuchając porad na Wery masz szansę osiągnąć poziom publikacyjny.
Paru pisarzy osobiście znam - część z nich nigdy nie korzystało z for literackich, warsztatów pisarskich itp. A osiągnęli sukces i wydali (wydają) książki. Inni - właśnie tą drogą do tego samego doszli. Wychodzi na to, ze jakiś tam talent trzeba mieć czy inną iskrę bożą. Nie jestem zawodowym redaktorem, jako taki miałbym zapewne większe kompetencje by móc jasno i wyraźnie ci powiedzieć - daj sobie spokój, nie masz tej iskry.
Natomiast mogę wyrazić skromną opinię, absolutnie nie ex cathedra - w tym co dotychczas czytałem Twojego autorstwa, Przemek, iskry bożej nie widzę, co nie znaczy, że jej nie ma. Jeślibyś jednak przesłał tekst (podobny do tych tutaj) do publikacji w Fahrenheicie, gdzie mam przyjemność (albo przykry obowiązek, jak kto woli) dokonywać wstępnej selekcji tekstów, to nie byłoby na czym oka zawiesić.

Ale nil desperandum.
Ja osobiście uważam, że iskra boża to nie wszystko, ze można zostać pisarzem i bez niej. Nie trzeba być artystą w tym fachu, można być solidnym rzemieślnikiem, można zrozumieć o ogarnąć mechanizmy związane z językiem i tworzyć. Wtedy jako rzemieślnik może nie będziesz miał setek fantastycznych pomysłów, ale powiedzmy kilkanaście, wymęczonych, przemyślanych do cna, ale za to będziesz je umiał sensownie zrealizować i dobrze napisać. I wyjdzie na to samo.

Warto więc pracować. Nawet jeśli czytasz porady (uwagi), z którymi się nie zgadzasz, ale próbujesz je zrozumieć i rozumiesz, to w efekcie zawsze coś tam trafia do ciebie i więcej myślisz pisząc dalej. A z myślenia przy pisaniu nic złego wyniknąć nie może, same dobre rzeczy. I w efekcie nowe próby mogą uplasować się gdzieś pomiędzy Twoim zdaniem a otrzymaną krytyką, no i masz - złoty środek. A krytyki następnym razem jakby mniej.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Widzę, że kwestia formy komunikacji (ironia, sarkazm, chamstwo, osobiste wycieczki) zdominowała dyskusję, temat ciekawy i aż by się chciało wypowiedzieć szeeeeeroko, ale wtedy by z mojego posta w ogóle wyszła kobyłka nie do strawienia i kto by to czytał, więc postaram się krótko.
Ładnie to Bartosh16 podsumował i zgadzam się w 100%.
Niemniej warto może czasem powściągnąć nieco ironię i postawić na dobrą komunikację zwrotną.

Gros moich doświadczeń związanych z weryfikacją tekstów związany jest z różnymi edycjami warsztatów Fahrenheita (nie reklamuję, tam już warsztatów od dawna nie ma i stąd moja obecność na Wery - interesuje mnie to, lubię to i wracam do tego do czasu do czasu). Naprawdę się napatrzyłem na to, o czym Bartosh16 pisze, spora ilość takich użytkowników widziałem. Jest tekst, są uwagi, zaczyna się obrona, ciśnienie rośnie, nikt nie rozumie, nie nadajecie się, nie znacie się itd. Flejm, pyskówki, bany.
Dlatego dla Ciebie Przemek i dla każdego chętnego do weryfikacji jego twórczości mam taką radę.
Primo, zastanów się czego oczekujesz. Uczciwie wobec siebie. Konkretnym pytaniem - oczekuję krytyki i wskazówek i poklasku i potwierdzenia, że już jestem genialny?
Secundo. Miej świadomość, że nikt na dzień dobry nie ma dystansu wobec siebie, więc zacznij od tego, że trzeba go nabrać. Każdemu, kto pierwszy raz coś napisał, jego twórczość zdaje się być genialna. Brzmi jak najlepsze frazy z Sapkowskiego, Pilipuika, Grzędowicza czy co on tam lubi czytać. Więc trzeba zacząć od tego - napisałem to i to na pewno nie jest genialne, może dobre a może niedobre, przekonajmy się - oni chyba coś o tym wiedzą (znaczy Wery).
Tertio - przyjęcie uwag. Jest taki temat na Wery, trochę stary (ostatnio go sobie odświeżałem) o twardej dupie wannabie pisarza. Warto sie zapoznać, bo spojrzenie na sprawę jest tam wielowymiarowe i wielopunktowe, niekoniecznie zgodne z moim poglądem, ha ha, ale ciekawe. I każdy kolejny przykład, taki jak Twój, Przemku, upewnia mnie, ze moje zdanie jest słuszne. Twardą trzeba mieć. Trzeba zignorować uczucie psychicznego bólu, że ktoś krytykuje, trzeba indukować w sobie uczucie pokory (ale bez przesady, nie każę być totalnie pokornym), by z tą pokorą przemyślec uwagi. Oderwać się od autorstwa i spróbowac przeczytać te uwagi jakby były do cudzego tekstu (zreszt cudze teksty i uwagi do nich też czytać).
Quattro - selekcja. Zwracaj uwagę na merytoryczną treść komcia i na osobę komentującego.
Selekcja komentujących. To może być trudne, ale poczytanie cudzych tekstów i komentarzy do nich pozwoli ci poznać komentujących i zidentyfikować tych, którzy merytorycznie komentują ciekawiej. Pewnym ułatwieniem na Wery jest to, że komentujących masz tu wyróżnionych, fioletowi (autorzy) i czarni (weryfikatorzy) to z założenia ci, którzy wiedzą więcej, to nie jest reguła, ale dobry punkt wyjścia. Jeśli już ustaliłeś, że komentarze niektórych użytkowników są, powiedzmy, mało merytoryczne, to ignoruj, nie boksuj się.
Selekcja treści komentarza. Każdy najchętniej zawiesza się na komentarzach pozytywnych i zestawia je z tymi krytycznymi. Pozytywne wręcz służą jako dowód, że te krytyczne są nierzetelne, no bo przecież co ty mnie tu krytykujesz, innym się podobało! Zwykły mechanizm psychologiczny, łatwiej przyjmujemy to co się podoba, co sprawia przyjemność. Od początki więc ignoruj komentarze pozytywne, a już szczególnie te, które mają duży stopień ogólności. Bo pozytywny konkretny komentarz (ciekawa konstrukcja fabuły, udany suspens, dobra puenta, udane i żywe dialogi, świetne zdanie) jest o niebo lepszą informacją zwrotną od pozytywnego ogólnego komentarza (klimatyczny tekst, niezłe, podobało mi się). Ale generalnie, ignoruj pozytywy, szukaj negatywów a zwłaszcza konkretnych problemów wskazanych w uwagach. Przemyśl. Zastanów się jak poprawić. Pisanie to niekończąca się praca nad tekstem, oczywiście im sprawniejszy (bardziej doświadczony pisarz) tym tej pracy mniej po napisaniu, ale umówmy się - dopiero zaczynasz, prawda?
Gdy przemyślisz, poprawisz - wróć do pozytywów, nakarm duszę, ale dopiero teraz.

I na koniec - doceń. Nie, nie padaj na twarz przed ich wysokościami, nie przesadzajmy z pokorą, ale doceń. Mniej świadomość, że weryfikatorzy, pisarze i inni użytkownicy mają swoje życie i pracę ale tkwią tutaj i poświęcają nieco czasu na przeczytanie tekstów i nieco więcej na sformułowanie uwag. Doceń też, że to miejsce w ogóle istnieje i że istnieje w takiej formie, bo oczywiście można znaleźć i inne miejsca w sieci ale rychło może się okazać, ze obarczone pewnymi wadami w porównaniu z Wery: gdzieś tam trzeba za taką poradę zapłacić, gdzieś tam indziej chętnie cię ocenią ale tak niemerytorycznie, że gówno się dowiesz, gdzieś jeszcze indziej nie wystarczy, że napiszesz krótką scenę i poddasz ocenie - każą ci napisać zamknięte opowiadanie (a więc tu jest łatwiej).

Kurdeż, miało być krótko. No nie umiem po prostu.

Przemek pisze:Nigdy nie patrzę kto napisał, ale co napisał. I tego nie możecie mi wybaczyć. Właśnie tego

Przemek pisze:Jeśli mam uznać kogoś, albo jakąś społeczność za autorytet, to jej przedstawiciel muszą być kulturalnie o kilka kas ode mnie wyżej

Przemek pisze:albo też Iwara o bucach?

Przemek pisze: Nigdy nie patrzę kto napisał, ale co napisał. I tego nie możecie mi wybaczyć. Właśnie tego.

Przemek pisze: Natomiast stawianie mnie w worku pokutnym pod ścianą

Przemek pisze: zamiast stawiać pod ostrzałem prowokacji, muszą potrafić oddzielić pretensje osobiste od innych ocen

Przemek pisze: A może komentarze ravvy o lamusach są miłe

Przemek pisze: Winni mnie naprowadzać, zachęcać mnie do obrania lepszej drogi, większej kultury, a nie: kopać w kark, każąc mi się zgiąć i powtarzać, żebym się cieszył, że w ogóle ktoś zwraca na mnie uwagę.

Przemek pisze:Dam ci radę: nie bierz się za ocenę kreacji postaci, nie potrafisz takowej dokonywać.