Cerro pisze: Ale chodzi o druk książki po przyjęciu do wydania, redakcji, itp.? To po trzech latach. Chociaż mój przypadek jest raczej wybitnie niefajny pod tym względem.

Navajero pisze: Jeden - dwa dni. Nie pamiętam dokładnie, ale bardzo szybko. Tekst do NF.

mrs.durst1 pisze:

Navajero pisze: Jeden - dwa dni. Nie pamiętam dokładnie, ale bardzo szybko. Tekst do NF.

O kurde to chyba jakiś rekord. Ile lat temu?

Cerro pisze: Ale chodzi o druk książki po przyjęciu do wydania, redakcji, itp.? To po trzech latach. Chociaż mój przypadek jest raczej wybitnie niefajny pod tym względem.

Andrzej Pilipiuk pisze:

Cerro pisze: Ale chodzi o druk książki po przyjęciu do wydania, redakcji, itp.? To po trzech latach. Chociaż mój przypadek jest raczej wybitnie niefajny pod tym względem.

Dzieciaki drogie co Wy wiecie o życiu...

Moja historia :>

mam na koncie kilka pierwszych opowiadań sprzedanych gazetom. Cool. mam też kupę takich które gazety by może i wzięły ale nie są z gumy i nie zmieszczą. Składam książkę - 300 stron. drukuję (to nie było wtedy łatwe) nalepiam znaczki - przesłany maszynopis, mija osiem może dziesięć miesięcy - zaproszenie na rozmowę. rozmowa średnio konkretna zaoferowana stawka i sugerowany nakład kompletnie dziadowskie.

drugie wydawnictwo - teoretycznie poważniejsze - pół roku czytają. Potem rozmowy. stawka podobnie dziadowska - ale zazwyczaj ich dystrybucja jest lepsza. Ergo: szansa.

Tylko że chcą to wydać w niszowej serii "współczesna proza polska". Staję okoniem. Redaktor się obraża. Książkę przejmuje inny dział. Dziadowska zaliczka i umowa że wydadzą w ciągu ...pięciu lat. (obiecują że to tylko formalny zapis i za kilka miesięcy książka będzie). Po dwu latach nie ma jeszcze zrobionej redakcji. "Pani szefowa" na protesty oświadcza: "nie podoba się oddaj zaliczkę i won". Oddaję zaliczkę - wybieram won.

w tej samej firmie podobnie potraktowany wybrał "won" agent jakiejś tam Rowling.

Minęły dwa lata z hakiem. Nie widać perspektyw ale ciągle piszę trochę -do czasopism a głównie do szuflady. Mam już półtora tysiąca stron znormallizowanych (jakieś 2,5 miliona znaków) prozy której nikt nie chce. Prawie nikt. Przepisuję z rekopisów i dopieszczam "Norweski dziennik" i też bym go chętnie wydał. Bez szans.

Trzecie wydawnictwo - może by i wydali. Redaktor od fantastyki zna wędrowycza, przeczytał maszynopis "dziennika" - jest pod wrażeniem ale zdradza po cichu że firma dołuje - może wydadzą jedną książkę z proponowanych trzech ale zaraz potem ich nie będzie. Wycofuję się a scenariusz sprawdza się w ciągu roku co do joty.

Czwarte wydawnictwo sytuacja taka ża pod mieszkaniem mojego dziadka jest wypalona kawalerka do kupienia za grosze. Remonować umiem - dam radę to ogarnąć. wysyłam propozycję: wypłacicie mi 40 tyś gotówką za 2 miliony znaków a ja oddaję wam oddaję prawa na 5 lat - ile natłuczenie - WASZE. Odpisuje mi sam główny szef. Pisze że zna moje teksty z Fenixa i Fantastyki i że to bardzo dobra propozycja tylko że wydawnictwa już nie ma - właśnie popłynął i wchodzi mu komornik.

Piąte wydawnictwo. Dają 3k zaliczki. umowa przewiduje że książka ukaże się w ciągu 6 miesięcy. Robią okładkę (taka sobie - choć z pomysłem) robią częściową redakcję. I plajtują. Nie wydali, ale zaliczka zostaje :> do dziś ich lubię

W międzyczasie wysyłałem maszynopisy do kilku wydawnictw poza branżowych. Olewka totalna.

Jesienią 2001r spiknąłem się z "Fabryką Słów". Gdy zaczynałem chodzić był rok 1997. Publikacja nastąpiła zimą 2001/2002.

5 lat straconych przez głupotę redaktorów.
dodam: w tym czasie sam odwaliłem całą robotę reklamową - puściłem kilkadziesiąt tekstów w czasopismach i zinach konwentowych. Ludzie mnie kojarzyli na spotkaniach były non sto pytania "kiedy książka o wędrowyczu". Fabryka przyszła na dobrze przygotowany grunt.

Napisałem też w tych latach trzy powieści ("Czarownik Iwanow", "Hotel pod łupieżcą" i "Największa tajemnica ludzkości")- których nikt nie chciał. (tej ostatniej może i słusznie nie chciał). I dwa tomy "Operacji dzień wskrzeszenia" - które wysłałem do kilku wydawnictw młodzieżowych z propozycją "to jest próbka dwa pierwsze tomy cyklu 12 - 16 - tomów. Chcę 4 tyś za maszynopis, dostarczę 4 maszynopisy rocznie, prawa macie na 5 lat ile natłuczenie, sprzedacie, zarobicie - WASZE". Odpisał mi jeden - potentat w branży - "książka fajna ale żądania finansowe kompletnie nierealne".

Pisałem też rocznie 3-5 tomów kontynuacji Samochodzika i z tego żyłem.

*

W chwili gdy ukazał się pierwszy wędrowycz (tj. po 4-5 miesiącach od premiery) pewne spore wydawnictwo próbowało mnie podkupić.

Dostałem też w ciąg kolejnych 4-5 lat meile od wszystkich (jeden wyjątek) niedoszłych wydawców - utrzymane w duchu "kochany mistrzu popełniliśmy tragiczną pomyłkę".

Przychodziły też meile od redaktorów którzy rozstawszy się z dotychczasowymi pracodawcami próbowali zakładać własne wydawnictwa. Jeden tłumaczył że jego były chlebodawca był za głupi by mnie docenić a on zawsze był po mojej stronie... (ech - ciut inaczej to zapamiętałem).

Judasz rekordowy co chciał przyjść na gotowe zaoferował solidny worek srebrników (a konkretnie to 80k) żebym olał fabrykę przeszedł do nich.

Andrzej Pilipiuk pisze:
Dzieciaki drogie co Wy wiecie o życiu...

Moja historia :>
(...)

Andrzej Pilipiuk pisze:

Cerro pisze: Ale chodzi o druk książki po przyjęciu do wydania, redakcji, itp.? To po trzech latach. Chociaż mój przypadek jest raczej wybitnie niefajny pod tym względem.

Dzieciaki drogie co Wy wiecie o życiu...

Moja historia :>

mam na koncie kilka pierwszych opowiadań sprzedanych gazetom. Cool. mam też kupę takich które gazety by może i wzięły ale nie są z gumy i nie zmieszczą. Składam książkę - 300 stron. drukuję (to nie było wtedy łatwe) nalepiam znaczki - przesłany maszynopis, mija osiem może dziesięć miesięcy - zaproszenie na rozmowę. rozmowa średnio konkretna zaoferowana stawka i sugerowany nakład kompletnie dziadowskie.

drugie wydawnictwo - teoretycznie poważniejsze - pół roku czytają. Potem rozmowy. stawka podobnie dziadowska - ale zazwyczaj ich dystrybucja jest lepsza. Ergo: szansa.

Tylko że chcą to wydać w niszowej serii "współczesna proza polska". Staję okoniem. Redaktor się obraża. Książkę przejmuje inny dział. Dziadowska zaliczka i umowa że wydadzą w ciągu ...pięciu lat. (obiecują że to tylko formalny zapis i za kilka miesięcy książka będzie). Po dwu latach nie ma jeszcze zrobionej redakcji. "Pani szefowa" na protesty oświadcza: "nie podoba się oddaj zaliczkę i won". Oddaję zaliczkę - wybieram won.

w tej samej firmie podobnie potraktowany wybrał "won" agent jakiejś tam Rowling.

Minęły dwa lata z hakiem. Nie widać perspektyw ale ciągle piszę trochę -do czasopism a głównie do szuflady. Mam już półtora tysiąca stron znormallizowanych (jakieś 2,5 miliona znaków) prozy której nikt nie chce. Prawie nikt. Przepisuję z rekopisów i dopieszczam "Norweski dziennik" i też bym go chętnie wydał. Bez szans.

Trzecie wydawnictwo - może by i wydali. Redaktor od fantastyki zna wędrowycza, przeczytał maszynopis "dziennika" - jest pod wrażeniem ale zdradza po cichu że firma dołuje - może wydadzą jedną książkę z proponowanych trzech ale zaraz potem ich nie będzie. Wycofuję się a scenariusz sprawdza się w ciągu roku co do joty.

Czwarte wydawnictwo sytuacja taka ża pod mieszkaniem mojego dziadka jest wypalona kawalerka do kupienia za grosze. Remonować umiem - dam radę to ogarnąć. wysyłam propozycję: wypłacicie mi 40 tyś gotówką za 2 miliony znaków a ja oddaję wam oddaję prawa na 5 lat - ile natłuczenie - WASZE. Odpisuje mi sam główny szef. Pisze że zna moje teksty z Fenixa i Fantastyki i że to bardzo dobra propozycja tylko że wydawnictwa już nie ma - właśnie popłynął i wchodzi mu komornik.

Piąte wydawnictwo. Dają 3k zaliczki. umowa przewiduje że książka ukaże się w ciągu 6 miesięcy. Robią okładkę (taka sobie - choć z pomysłem) robią częściową redakcję. I plajtują. Nie wydali, ale zaliczka zostaje :> do dziś ich lubię

W międzyczasie wysyłałem maszynopisy do kilku wydawnictw poza branżowych. Olewka totalna.

Jesienią 2001r spiknąłem się z "Fabryką Słów". Gdy zaczynałem chodzić był rok 1997. Publikacja nastąpiła zimą 2001/2002.

5 lat straconych przez głupotę redaktorów.
dodam: w tym czasie sam odwaliłem całą robotę reklamową - puściłem kilkadziesiąt tekstów w czasopismach i zinach konwentowych. Ludzie mnie kojarzyli na spotkaniach były non sto pytania "kiedy książka o wędrowyczu". Fabryka przyszła na dobrze przygotowany grunt.

Napisałem też w tych latach trzy powieści ("Czarownik Iwanow", "Hotel pod łupieżcą" i "Największa tajemnica ludzkości")- których nikt nie chciał. (tej ostatniej może i słusznie nie chciał). I dwa tomy "Operacji dzień wskrzeszenia" - które wysłałem do kilku wydawnictw młodzieżowych z propozycją "to jest próbka dwa pierwsze tomy cyklu 12 - 16 - tomów. Chcę 4 tyś za maszynopis, dostarczę 4 maszynopisy rocznie, prawa macie na 5 lat ile natłuczenie, sprzedacie, zarobicie - WASZE". Odpisał mi jeden - potentat w branży - "książka fajna ale żądania finansowe kompletnie nierealne".

Pisałem też rocznie 3-5 tomów kontynuacji Samochodzika i z tego żyłem.

*

W chwili gdy ukazał się pierwszy wędrowycz (tj. po 4-5 miesiącach od premiery) pewne spore wydawnictwo próbowało mnie podkupić.

Dostałem też w ciąg kolejnych 4-5 lat meile od wszystkich (jeden wyjątek) niedoszłych wydawców - utrzymane w duchu "kochany mistrzu popełniliśmy tragiczną pomyłkę".

Przychodziły też meile od redaktorów którzy rozstawszy się z dotychczasowymi pracodawcami próbowali zakładać własne wydawnictwa. Jeden tłumaczył że jego były chlebodawca był za głupi by mnie docenić a on zawsze był po mojej stronie... (ech - ciut inaczej to zapamiętałem).

Judasz rekordowy co chciał przyjść na gotowe zaoferował solidny worek srebrników (a konkretnie to 80k) żebym olał fabrykę przeszedł do nich.

imadoki pisze: W moim przypadku to było 5 dni. Po takim czasie dostałam maila z informacją, że jeśli jeszcze nie podpisałam umowy z innym wydawnictwem, to oni są bardzo zainteresowani. To było w maju. Obecnie redaguje się po raz drugi i będzie się składać. Premiera na początku przyszłego roku.