Na kanwie tego bardzo zastanawiającego felietonu: http://smakksiazki.pl/polski-kryminal-s ... hmielarza/ zastanawiam się, jak dziś trzeba pisać kryminał, aby miał szansę naprawdę wpisać się w "polską szkołę"? Czyli nie był wtórny, nie był klonem, stał się osobnym zjawiskiem?

ależ Romku, to bardzo proste: nie pisz jak, Chmielewska, Bonda, Miłoszewski, Wroński, Krajewski, Szwechłowicz, Puzyńska, Rudnicka, Czubaj, i bardzo ważne, nie pisz jak Mróz, czyli nie pisz, jak koledzy po piórze. Sukces gwarantowany!

A co oznacza termin "polska szkoła"? Brak oryginalnych pomysłów dotyczy nie tylko kryminałów.

To są bzdury, taka mowa - trawa majaca zamaskować niski poziom wiedzy i brak pomysłu na felieton. Istnieją pewne tendencje, ale nigdzie nie ma narodowych szkół pisania. Także kryminałów. Określenia w rodzaju "Skandynawska szkoła" to tylko chwyty marketingowe. Po prostu tu i ówdzie pewne tendencje są mniej czy bardziej popularne, drugoligowi autorzy czasami próbują małpować pierwszoligowych, ot i cała "szkoła". Szkoda czasu na dyskusję.

slavec2723 pisze: ależ Romku, to bardzo proste: nie pisz jak, Chmielewska, Bonda, Miłoszewski, Wroński, Krajewski, Szwechłowicz, Puzyńska, Rudnicka, Czubaj, i bardzo ważne, nie pisz jak Mróz, czyli nie pisz, jak koledzy po piórze. Sukces gwarantowany!

Z doświadczenia powiem, że książki, która jest "inna" wcale nie jest łatwo wydać. W przypadku polskich autorów wydawcy chętniej sięgają po teksty, które brak jakości nadrabiają bardzo klarownym targetem. Zresztą, może wszyscy wydawcy tak robią.

"Skandynawska szkoła" to międzynarodowy sukces Larssona i Nesbo. Czyli żadna szkoła. A tezy z felietonu można wykorzystać do opisania każdego gatunku.
Dla mnie jęki z cyklu "bo my Polacy nie mamy..."

G.

O tyle się nie zgodzę, że np. jeśli nawet nie szkoła, to wspomniany w tekście nurt retro istniał, miał się dobrze i stanowił rzeczywisty wyróżnik pewnej części kryminałów. Etniczne klimaty też przez chwilę taki wyróżnik stanowiły. Pytanie, w którą stronę należy iść, jakich wyróżników szukać, wcale nie jest głupie. I przecież wiadomo, że nigdy takie wyróżniki nie będą dotyczyły stu procent populacji danego gatunku, to nie o to chodzi.
Ja nie piszę kryminałów, ale jednak kwestia wydaje mi się wcale nie taka wydumana. Bo to jest pytanie o to, jak przewidzieć, co będzie popularne za x czasu, ewentualnie jak to wykreować (kłania się znów Marcin Wroński).
Ale oczywiście Wasze zdanie jest ciekawym oglądem sytuacji

Kiedy podłączenie się do popularnego nurtu jest swoistą kalką. Nic nowego zresztą, coś takiego istnieje od zarania literatury. Co innego, stworzyć taki nurt

No i o to biega.
A, jeszcze jedno - nie zgadzam się, że nie istnieje skandynawska szkoła kryminału. Istnieje w tym sensie, że Larsson nie umiał pisać, ale za to umiał po dziennikarsku pokazać Szwecję inną niż ta mydlana i skrzącą się tęczowo bańka kreowana w mediach. I wielu, wielu Skandynawów poszło jego śladem. Oni właściwie sprzedali światu nową wersję literatury obyczajowej pod szyldem "skandynawski kryminał"

Eeee... ale to już było. Swego czasu było sensacją ukazanie "brudnej" Ameryki w kryminale. Znaczy Stanów Zjednoczonych. I w ogóle nurt noir. Żadna nowość.

Nie, na tę skalę nie było. Noir to wciąż były kryminały. Larsson nie napisał kryminału, choć jako taki go sprzedał
Mniejsza p definicje, niemniej takie kombinacje wydają mi się sensowne - zbanalizować można wszystko, ale ja tam się zgadzam z niektórymi tezami tego tekstu. Nie z tym, że nie mamy Rankina, więc płacz - bo po co nam Rankin? Ale co do poszukiwań gatunkowych - to jak wyżej

Godhand pisze: "Skandynawska szkoła" to międzynarodowy sukces Larssona i Nesbo.

Wcześniej był jeszcze Henning Mankell. Ale jego kryminały z komisarzem Wallanderem nazywano również "powieściami społecznymi z wątkiem kryminalnym". Może to wlaśnie takie solidne zaplecze obyczajowe decyduje o specyfice "szkoły"? Krajewski i Wroński, przywoływani w tym felietonie, też na tym bazowali. A taki Camilleri, który swojego bohatera umieścił w zapadłej dziurze na Sycyli... Lokalność jest z pewnością jednym z elementów ich sukcesu. I to lokalność wcale nieoczywista, bo prowincjonalna. Chociaż "szkoła" to chyba jednak bardziej hasło wywoławcze.

IMO, tak czy owak, to wariacja na temat, i nic nowego. Reszta to po prostu dobry marketing.

"W kategorii „Kryminał, sensacja, thiller” na dwadzieścia tytułów, mamy tylko trzy książki polskich autorów. Trzy na dwadzieścia!"
Pff. Też mi coś. W młodzieżówce jest tylko jedna polska na dwadzieścia.
Moja
A co do polskich kryminałów, Kuźmińscy. Są doskonali.

Ale to tylko jeden portal Więc nie uogólniajmy.