Pod dyskusję - dyskusję rzut oka albo przejazd kosiarką (w zależności od puntu widzenia): https://www.granice.pl/publicystyka/lit ... ata/1271/1

Szkoda, że dyskusja się rozlazła i tylko napoczęła te najbardziej istotne zagadnienia. Ale na pewno znalazłem tam kilka prób zdefiniowania tego, co w pisaniu, literaturze jest ważne, co odróżnia książki wartościowe od niewartościowych. Już tych parę zdań dało nagrodę za rzucenie okiem na artykuł.

Moje łzy lecą strumieniem - nie wydam, będę literackim incelem, wydam, zostanę kloszardem wśród celebrytów.

Dzięki Romku za artykuł i pomnożenie smutków.

Kopiec powiedzial: Jestem autorem tomu opowiadań oraz jednej powieści.(...)Po siedmiu latach obserwacji tego, co się dzieje wokół mnie, myślę, że w kolejnych etapach rozwoju każdego pisarza sytuacja może się tak ukształtować, że wskutek działań marketingowych, które często wypychają na powierzchnię słabsze książki, pisarz może stać się kloszardem, nawet jeśli będzie tworzył ambitną literaurę.

Na wery bylby w strefie debiutantów. Nie znam wynikow finansowych, ale to brzmi troche jak zwalanie odpowiedzialnosci na marketing za niska sprzedaż "ambitnej litetatury".

To typowe: ktoś coś tam wydał, nikt na "dzieło" nie zwrócił uwagi ( w 99% zasłużenie), a klient wyje do księżyca i robi za eksperta...

Dlatego podoba mi się druga strona tej dyskusji, czyli Czapliński: "Mamy niewystarczająco silny rynek, aby można było liczyć na karierę celebrycką, a popularność to wynik bardzo ciężkiej pracy pisarza. Zazdrościsz, zrób to. Nikt ci nie zabrania." To też część prawdy o literaturze uważającej się za wysoką.

no cóż, .... takie czasy

Ludzie się zmienili, rynek się zmienił... Co w literaturze jest wartościowe? Pytanie warte miliony. A wszystko zaczyna się dużo wcześniej.
Przyczyn braku czytelnictwa trzeba szukać już w szkole podstawowej. Nauczyciele nie potrafią zachęcić uczniów do czytania książek. Można powiedzieć, że rodzice też ponoszą na tym polu porażkę. Próbując nadążyć za tempem narzuconego nam życia, szukamy łatwej rozrywki, a czytanie do niej nie należy. Czytanie wymaga czasu, na którego brak ciągle narzekamy. Jeśli już sięga się po książkę, to po lekką - taką, która nie wymaga większego skupienia i nie nadwyręża umysłu. Idąc dalej tym tokiem - osoba zaprzyjaźniona z książkami obyczajowymi, romansem, kryminałami, może w końcu sięgnie po inne gatunki lub zaryzykuje z literaturą piękną. I świadomie użyłam słowa "zaryzykuje". Przeskok będzie wymagał wolniejszego czytania, analizowania - a to może zaboleć Wracając do szkoły podstawowej... Polonista z pasją mile widziany. W szkole syna (7 klasa) nauczycielka przerobiła lektury obowiązkowe i chociaż mamy już czerwiec i oceny proponowane są już wystawione, zaproponował dzieciakom lektury dodatkowe. O dziwo książka A. Christie wywoła wśród uczniów poruszenie, podobała się im. Teraz czytają "Stowarzyszenie umarłych poetów" i jestem ciekawa ich reakcji. Niby nic, takie małe kroczki, które być może zaowocują w przyszłości. Odkrycie stulecia - czytanie może być przyjemne.