Ciekawe co było w proszku...
A tak na serio - podobało mi się, w zasadzie przyczepiłabym się tylko do tego fragmentu:

RebelMac pisze: - Pac! Dziś masz urodziny, odpowiem na trzy twoje pytania ale nie tutaj. To magiczny proszek – w dłoni przybysza pojawiła się odrobina pyłu, którym – Chu! -Dzwoneczek dmuchnęła wprost w twarz dziecka – Teraz polecimy.

"Podżółcone" wtrącenie zapisałabym inaczej. Może: "To magiczny proszek – w dłoni przybysza pojawiła się odrobina pyłu, którym Dzwoneczek dmuchnęła wprost w twarz dziecka z głośnym "chu!". (nowy akapit, początek wypowiedzi) - Teraz polecimy - powiedziała."

@Czarna Emma - no może rzeczywiście zmienić... Bo teraz to taki łamaniec mi wyszedł. Fajnie, że się podobało, to cieszy. Pozdro.

RebelMac pisze: Wy ludzie, jesteście jak bogowie, macie boską moc tworzenia życia na swój obraz i podobieństwo,

Tu się uśmiechnęłam, bo wszystko co żyje, ma tę moc:) Można powiedzieć, że Życie jest Bogiem.

Zacne odniesienie do Piotrusia Pana, bajkowo się zaczyna, ale finał co najmniej zastanawia. Ufam, że Krzyś nie spadł z wieżowca na bruk, że to tylko metafora wyborów w bardziej dojrzałych latach.
Fajna, zatrzymująca mini.

@Wrotycz - Dzięki za odwiedziny i komentarz. Krzysiu żyje. Pozdrawiam.

Uroczo napisany i ogólnie przesłodki tekst, ale przyznam, że nie do końca go rozumiem.

Zagubieni Chłopcy to zmarłe dzieci, a zabieranie do Nibylandii (gdzie nigdy nie dorosną) to śmierć.

Wróżka opowiada chłopcu o podstawach etyki i mistyce ateizmu, a potem namawia go do samobójstwa?

No dobra, najpewniej lot to nie samobójstwo, a metafora, tylko czego? Sugerujesz, że ateizm oznacza wieczną niedojrzałość i/lub oderwanie od rzeczywistości?

Sprawnie napisane, choć przyczepiłbym się do dwóch rzeczy: brak puenty (chyba że Krzyś tak naprawdę nie poleciał i ma szansę sprawdzić na sobie odpowiedzi na pytania) oraz odpowiedzi Dzwoneczka - są ogólnikowe i wymijające - gdyby mi tak Dzwoneczek odpowiadał na konkretne pytania, prawdopodobnie zabrałbym mu cały pyłek i zrzucił z dachu.

RebelMac pisze: malec

MALEC To taki ze trzy, cztery lata, ten ma 10 to już pewnie klnie i na panny czasem zerka, prawie zainteresowany...

RebelMac pisze: oknie, które otworzyło się samo,

to napisał bym z jakimś efektem.. Jak u Walta... jakieś gwiazdki, mały wybuch z różowym dymem...

RebelMac pisze: się odrobina pyłu

To raczej niepotrzebne, powtórzenie

RebelMac pisze: Wy ludzie, jesteście jak bogowie, macie boską moc tworzenia życia na swój obraz i podobieństwo, podczas najwspanialszego aktu konsumowania miłości. Przekazujecie siebie w genach, tworząc własnego Adama czy Ewę. Rozumiesz?

wątpię, czy zrozumiał

Można przeczytać tekst ma styl, taki dla mamusiek, rozczulających się nad własnymi pociechami

@Tomek3000xxl - Styl dla mamusiek? Pasuje! Tak miało być. Pozdrawiam.

tomek3000xxl pisze: RebelMac pisze:
Source of the post oknie, które otworzyło się samo,


to napisał bym z jakimś efektem.. Jak u Walta... jakieś gwiazdki, mały wybuch z różowym dymem...

Ale po co drogi Tomku. Dobrze jest.

RebelMac pisze: Ty, jak każdy człowiek, nosisz w sobie boską cząstkę, a przypomnisz sobie te słowa kiedy będziesz miał dzieci. Wy ludzie, jesteście jak bogowie, macie boską moc tworzenia życia na swój obraz i podobieństwo, podczas najwspanialszego aktu konsumowania miłości. Przekazujecie siebie w genach, tworząc własnego Adama czy Ewę. Rozumiesz?

To zbyt skomplikowane dla dziesięciolatka. Chociaż mnie, akurat ten kawałeczek się spodobał.

RebelMac pisze: - Czy Bóg w ogóle istnieje?

RebelMac pisze: - Ksiądz na religii mówił, że jak będziemy grzeczni to pójdziemy do Nieba.

Wydaje mi się, że to trochę za poważne pytania dla takiego dziecka. Moja pociecha ma osiem lat, a najpoważniejszym pytaniem jakie potrafi wymyślić ( na które ja zresztą nie znam odpowiedzi) jest; Dlaczego żaby są zielone?
A poza tym styl dla mamusiek? Naprawdę?
Tam nie ma nic rozczulającego, ale co ja się tam znam.
Mówiąc tak ogólnie tekst bardzo przyjemny. Jedynie Krzyś skojarzył mi się z Kubusiem Puchatkiem.

@Iwonka - Dzięki za odwiedziny, tekst miał być właśnie przyjemny w odbiorze, bajkowy. A czemu Krzysiu? Pierwsze imię, które wpadło mi do głowy, którego zdrobnienie tak "miękko" brzmi. Pozdrawiam.

Nie jest złe, ma coś w sobie, chociaż ja chyba nie lubię "słodkiego". Wydaje mi się nie do końca przemyślane.

Po pierwsze - dzieciak rzeczywiście raczej 5-cioletni. 10 latkowi raczej już nie pokazałaby się wróżka.
Po drugie – no właśnie, co to za pytania? Jeszcze rozumiałabym „czy mama i tata będą ze mną zawsze?, albo „czy będę mieć braciszka/siostrzyczkę?
Po trzecie - odwracając sytuację, to taka magiczna wróżka nie ma nic lepszego do roboty jak odpowiadać na głupie pytania? Gdzie tu magia?

RebelMac pisze:W chwilach zwątpienia przypomnij sobie tę rozmowę, będziesz miał siłę by przezwyciężyć trudności

RebelMac pisze:podczas najwspanialszego aktu konsumowania miłości. Przekazujecie siebie w genach,

5 latek uczęszczał na kursy filozofii i retoryki do tego. A wróżkę to by trzeba było wysłać na kurs języka dziecinnego.

Jeśli się już uprzemy że to 10latek, to można by to jakoś zaznaczyć w rodzaju wypowiedzi dzwoneczka: - dziś kończysz 10 lat, twoja wiara w magię już zanika, dlatego tu jestem…

Wygląda mi to na moralitet i dzieciak na dokładkę. Jedno z drugim niestety nie współgra.
Plz, no hard feelings :pray:

Added in coś jak jeden dzień

Dobrze jest się przespać z problemem (w moim przypadku przejechać rowerem). Opowiadanie samo w sobie jest fajne, ale mamy tu „wielkie pytania” i małe dziecko i właśnie na tym połączeniu zgrzyta. Przydałaby się oliwka . Pomyślałam, że może gdyby to nie było tak realistyczne pokazane:

Bim-bam! - rozbrzmiało ostatnie uderzenie gongu . Nastał czas, kiedy magia kreuje rzeczywistość, ktoś pukał w szybę okienną .
okrążył trzy razy solenizanta, w końcu dotknął palcem czubek nosa Krzysia.

Może zrobić to bardziej baśniowo, coś między jawą a snem (haluny ), wtedy ta „poważnośc” by tak nie raziła.