Klasztor stał na niewysokim, skalistym wzgórzu. Za otaczającym go białym murem, jaśniejącym na tle szarego granitu, wyrastały masywne, zbudowane z kamienia gmachy. Wąskie okna, blanki i basteje świadczyły nie tyle o średniowiecznej architekturze, co o porządnym ufortyfikowaniu twierdzy.
Sakralny charakter podkreślał tylko gotycki kościół. Jego wieża z czerwonej cegły i stromym dachem była jedynym obiektem z centralnych zabudowań widocznym z traktu.
Ogrom monumentalnej konstrukcji budził respekt. Wyglądała, jakby była tu od zawsze. Wrażenie potęgowała cisza i bezruch. A przecież w sierpniu powinny ciągnąć tu tłumy pielgrzymów. Tymczasem z pobliskiego lasu wyszła tylko garstka ludzi.
– Zrównać z ziemią! – rozkazał niemiecki pułkownik.

Całościowo i ogólnie - jak najbardziej w porządku. Puenta też bez zarzutu, przejmuje i porusza...
Detalicznie - możnaby się ciut czepnąć paru słów :wink: W pojedynczych miejscach, moim zdaniem, lepiej by zagrały inne wyrazy, np. w zdaniu

Andy pisze: Za otaczającym go białym murem, jaśniejącym na tle szarego granitu, wyrastały masywne, zbudowane z kamienia gmachy.

zamieniłabym miejscami kamień z granitem: "Za otaczającym go białym murem, jaśniejącym na tle szarego kamienia, wyrastały masywne, zbudowane z granitu gmachy.
Fragment

Andy pisze: Sakralny charakter podkreślał tylko gotycki kościół. Jego wieża z czerwonej cegły i stromym dachem była jedynym obiektem z centralnych zabudowań widocznym z traktu.

fajniej by mi brzmiał jako "Sakralny charakter miejsca podkreślał tylko gotycki kościół. Jego wieża z czerwonej cegły i stromym dachem była jedynym obiektem z zabudowań widocznym z traktu."
I ostatnie, interpunkcyjne tym razem - we fragmencie

Andy pisze: Wrażenie potęgowała cisza i bezruch. A przecież w sierpniu powinny ciągnąć tu tłumy pielgrzymów.

zamiast dwóch oddzielnych zdań, zrobiłabym jedno, z myślnikiem: "Wrażenie potęgowała cisza i bezruch - a przecież w sierpniu powinny ciągnąć tu tłumy pielgrzymów."
Ale, tak jak mówiłam, to jest czepialstwo czysto kosmetyczne :wink:

Tymczasem z pobliskiego lasu wyszła tylko garstka ludzi.
– Zrównać z ziemią! – rozkazał niemiecki pułkownik.

Rozumiem, że taka konstrukcja wynika z tego, że to drabina stusłowna. Rzecz w tym, że garstka ludzi jakoś nie kojarzy się z możliwością zrównania z ziemią tak masywnej budowli. Blanki, wierze, kamień, granit... Co mają zrobić, użyć Mocy? Choćby każdy przydźwigał pełny plecak TNT, to nadal mało. Tu by pewnie było potrzebne kilka wagonów środków wybuchowych.

Moim zdaniem zgrzyta też ta cegła. Wiadomo, technicznie to trzyma realia, ale wizerunkowo - jak stawiasz na solidność, to cegła jest dysonansem. Podobnie jak stromy dach, w przypadku wieży brzmi to dziwnie - która wieża o kształcie wieży nie ma stromego dachu? Przynajmniej w przypadku katolickiej odnogi, bo wiadomo, prawosławie to inna bajka

Added in 31 seconds:
Ale miniatura sympatyczna.

Isabel pisze: Całościowo i ogólnie - jak najbardziej w porządku. Puenta też bez zarzutu, przejmuje i porusza...

Dzięki, półtora tygodnia nad tym siedziałem (po parę minut dziennie oczywiście). Komentarze zastosuję.

Strach na wróble pisze: Rzecz w tym, że garstka ludzi jakoś nie kojarzy się z możliwością zrównania z ziemią tak masywnej budowli.

Dzięki za komentarz. Cenię Twoją wnikliwość.
Myślałem, że przedstawienie "bohatera" stopniem "pułkownika" wyjaśni sprawę. Chciałem początkowo generała, ale to by było nierealne. U mnie, dowództwo (nawet sztab) z daleka obserwuje obiekt, a za nimi (a raczej dookoła nich) jest armia (pułkownik nie chadza samopas).
Czy tym obroniłem fragment?

Romek Pawlak pisze: która wieża o kształcie wieży nie ma stromego dachu?

Wnikliwość na tym forum nie przestaje mnie zaskakiwać (pozytywnie).
W wersji sprzed paru dni ten stromy dach bardziej podkreślał przejście z romańskiej (twierdzy) na gotycką architekturę sakralną. Trudno mi to inaczej "obronić"

Czy tym obroniłem fragment?

Nie - bo fragment nie uległ zmianie.
Chyba że wytłumaczenie doń dokleisz i uznasz za integralną część.