No dobra, napisałem kruciaka. Lejcie, tylko żeby siniaki nie zostały:)


Wychodzę z fabryki, niesiony tłumem spieszących się do swoich spraw ludzi. Na bramie natrętna myśl, że coś zostawiłem, eksploduje niepokojem. Cholera, tylko co? Pospiesznie macam kieszenie. Telefon, portfel, klucze, Święta Trójca jest. Identyfikator w garści, bez niego się nie odbiję, papierochy też w bezpiecznym pobliżu. I gdzie? W szafce, w szatni, coś na hali? Nie, nie. Zatrzymuje się. Kurczę, jak nie teraz, to nigdy, zza bramy nie opłaca się wracać. Spoglądam w niebo wypatrując oświecenia. A, mam. Osiem godzin życia. Dzięki, bardzo śmieszne.

Czytnik piszczy cicho, gdy przystawiam do niego plastik identyfikatora. Otwarta bramka wypluwa mnie w ciemną gardziel ulicy.

Podobało mi się; "pośpiesznie" winno być. Zmyliło mnie "oświecenie", bo przez chwilę myślałam, że chodzi o epokę.

PS Jak się pisze "kruciaka" czy "króciaka"?

Za krótkie formy nie ma co lać, tym bardziej drabble. Nie bije się takich małych
DAF, poruszyłeś ciekawą kwestię. Czekaj, czekaj... Kurde, coś miałem napisać, zaraz...

Jak często się łapię na tym - nie zliczę.
Udana migawka, czy dobrze napisana, to już Ci powiedzą specjaliści od tego:)

Nie czuję się specjalistą, ale wypowiem swoje zdanie.
Widzę to tak:

DAF pisze: Na bramie natrętna myśl, że coś zostawiłem, eksploduje niepokojem.

"Na bramie natrętna myśl eksploduje niepokojem, że coś zostawiłem."

Ale nie pasuje mi "eksploduje", zamieniłbym na coś bardziej łagodnego, np:

"Na bramie znienacka/nagle pojawia się natrętna myśl, że coś zostawiłem."

Moim zdaniem tak mocne słowo jak "eksplozja" lepiej zostawić do czegoś bardziej dynamicznego, wybuch, ew. "eksplozja" bólu, bo bohater np. dostał w głowę, uderzył się itd. Uważam, że stosowanie za wszelką cenę słów o bardzo silnym wydźwięku powoduje, że całe zdanie staje się, jakby to powiedzieć - przesadzone, przejaskrawione, karykaturalne.

DAF pisze: Pospiesznie macam kieszenie.

Narracja pierwszoosobowa, ale mimo tego, nie odpowiada mi ten kolokwializm. Zamieniłbym, np. na "sprawdzam kieszenie".

DAF pisze: Telefon, portfel, klucze, Święta Trójca jest.

"Telefon, portfel, klucze - Święta Trójca jest!"
Wykrzyknik na końcu dałbym, by zaakcentować poczucie ulgi bohatera.

DAF pisze: Identyfikator w garści, bez niego się nie odbiję, papierochy też w bezpiecznym pobliżu.

Przed "papierochami" dałbym kropkę. "Papierochy" ujdą, ale to "bezpieczne pobliże"?... Dziwnie to brzmi. Sprecyzowałbym, opisał inaczej.

DAF pisze: I gdzie? W szafce, w szatni, coś na hali? Nie, nie.

To "i gdzie" jest hmm, takie puste. Dodałbym coś, przypomniał, że bohater ciągle zastanawia się nad czymś.

DAF pisze: Kurczę, jak nie teraz, to nigdy,

Kurczę, ale mi to nie pasuje i jeszcze to "jak nie teraz, to nigdy"... Przesadny dramatyzm.
Kurczaka zamieniłbym, np. na "cholerę".

DAF pisze: Kurczę, jak nie teraz, to nigdy, zza bramy nie opłaca się wracać.

A dlaczego się nie opłaca?

DAF pisze: Spoglądam w niebo wypatrując oświecenia. A, mam. Osiem godzin życia. Dzięki, bardzo śmieszne.

Nie rozumiem tych czterech zdań, przy czym odnoszę wrażenie, że to ma być puenta utworu.

DAF pisze: gdy przystawiam do niego plastik identyfikatora.

Uważam, że określenie "identyfikator" byłoby wystarczające.

DAF pisze: Otwarta bramka wypluwa mnie w ciemną gardziel ulicy.

Przesadzone. Prościej proszę...

Brakuje mi żywej, zaskakującej puenty. I dobrze by było, gdyby przy takim rozpisaniu, była ona w ostatnim akapicie.

Rozumiem, że każdemu zdarza się coś zapomnieć lub są sytuacje, w których mamy to silne odczucie - że coś, że ktoś, że coś... Ale całość wydaje mi się źle przedstawiona i pisana trochę na siłę. Powinno być: wstęp, rozwinięcie (może być jakaś akcja), puenta - ta pod sam koniec. I koniecznie zaskakująca. A tutaj nie zostałem niczym zaskoczony.

DAF, proponuję następny tekst zacząć pisać od końca. Najpierw finał - ostatnie zdanie lub dwa, coś, co mogłoby zaskoczyć samego Ciebie. A potem dosztukować drogę do tego finału. Wstęp i rozwinięcie. I finał. Ale bez plucia i gardzieli - no, chyba, że to będzie krater wulkanu z lawą. :wink:

G.P. pisze: Nie czuję się specjalistą

Samemu o sobie nie wypada, fakt.
Wyjątkowo sprawnie Ci to wychodzi. Masz celne i cenne uwagi. Śledzę je nie tylko pod swoimi tekstami.

G.P. pisze: Brakuje mi żywej, zaskakującej puenty. I dobrze by było, gdyby przy takim rozpisaniu, była ona w ostatnim akapicie.

Można pokombinować z pointą, dobrze jest jak jest na końcu, ale być nie musi.

G.P. pisze:Powinno być: wstęp, rozwinięcie (może być jakaś akcja), puenta - ta pod sam koniec. I koniecznie zaskakująca.

Koniecznie - niekoniecznie, z tym też różnie.

G.P. pisze: proponuję następny tekst zacząć pisać od końca.

To jest klucz, bo gdy ma się dobrą pointę to już ma się cały tekst, bo ten napiszę się sam - pióro samo poniesie;)) tak zazwyczaj jest w poezji.

Kurde wdaję się w polemiki jak bym był Bóg wie jakim drabblistą

Po pierwsze: Podoba mi się
po drugie: ogólnie zgadzam się z G.P.
po trzecie: dla mnie puenta jest we właściwym miejscu.

Na początku myślałam, że tekst jest podobny w założeniu do filmu "In Time", ale nie. Nie mogę też napisać, że tekst jest dobry, bo nie jest. Ciekawy też nieszczególnie. Ale przywołał mi wspomnienie wielkiego bilbordu - Czy wyłączyłeś żelazko i zakręciłeś kran? Koszmarna sprawa, szczególnie gdy jest się w pośpiechu.

pan_ruina pisze: Można pokombinować z pointą, dobrze jest jak jest na końcu, ale być nie musi.

Hmm, chciałbym tu nieco rozszerzyć moją wypowiedź w tej kwestii.
Uważam, że finał miniatury/drabbla, im bardziej oddalony od zakończenia utworu, tym mniejszy ma wydźwięk, bo osłabiany jest przez następujące po nim zdania. Odczuwam wrażenie, że w powyższym utworze właśnie coś takiego się dzieje, a dodatkowo efekt „dystansu” wzmacnia zastosowany akapit, do tego jeszcze wyodrębniony - moim zdaniem powoduje to pewien „czytelniczy luz” na sam koniec utworu, a to osłabia zakończenie. Inna sytuacja by była, gdyby ów akapit dawał coś więcej, niż zwykła treść.
Dlatego sądzę, że finał im bliżej końca, tym lepsze wywiera wrażenie, bo działa jak „odcisk” w umyśle czytelnika.
Warto jeszcze wspomnieć, że dobrze by było, gdyby puenta była jasna, bardziej bezpośrednia, niż w powyższym tekście.

Tutaj mamy do czynienia z małą formą literacką, która wymaga pewnego wyczucia, bo możliwości manipulacji zdaniami w tak krótkim utworze są ograniczone. Dlatego zasugerowałem rozpoczęcie pisania od samego zakończenia stanowiącego zwieńczenie tekstu, a skwitowanie tej metody przez Ruinę, że „to klucz” - jest bardzo trafione i warte zapamiętania.

pan_ruina pisze:

G.P. pisze: Powinno być: wstęp, rozwinięcie (może być jakaś akcja), puenta - ta pod sam koniec. I koniecznie zaskakująca.

Koniecznie - niekoniecznie, z tym też różnie.

Szkoda, Ruina, że nie rozwinąłeś myśli, bo z chęcią poznam Twój szerszy punk widzenia w tym aspekcie.
A może to zrobisz?... :wink:

pan_ruina pisze: Kurde wdaję się w polemiki jak bym był Bóg wie jakim drabblistą

Jeśli masz coś do powiedzenia, to polemizuj - rób to tym bardziej, jeżeli uważasz, że mylę się ja lub mylą się inni.
Polemizuj. Przekonuj.

gebilis pisze: dla mnie puenta jest we właściwym miejscu.

gebilis, a mógłbyś coś więcej, bo dla mnie jest ona niejasna...

DAF, Ciebie też zachęcam do wypowiedzi, a przede wszystkim do dalszego pisania! Trzeba się wprawiać, poprawiać.

G.P. pisze: Szkoda, Ruina, że nie rozwinąłeś myśli, bo z chęcią poznam Twój szerszy punk widzenia w tym aspekcie.
A może to zrobisz?... :wink:

Nie czuję się pewnie w takich dyskusjach, wypowiem się - przez pryzmat swoich przyszłych maniaków:)

DAF, receptą na sukces jest dystans, do tego co się pisze i do samego siebie. Zawsze można wrócić do słabszego tekstu po czasie z lepszym warsztatem i go poprawić:)

Howk.

G.P. pisze: gebilis pisze:
Source of the post dla mnie puenta jest we właściwym miejscu.

gebilis, a mógłbyś coś więcej, bo dla mnie jest ona niejasna...

O puencie? oj...

Nie no, chłopaki, spokojnie, bo mam wrażenie, że za chwilę ktoś mnie przytuli i poda chusteczkę. Tekst posiada swoją wewnętrzną logikę, a pointa jest tam, gdzie powinna być (czyli tam, gdzie chciałem żeby się znalazła). Ja taki całkiem głupi nie jestem, tekst poległ na innym polu.

G.P. pisze:

DAF pisze: Spoglądam w niebo wypatrując oświecenia. A, mam. Osiem godzin życia. Dzięki, bardzo śmieszne.

Nie rozumiem tych czterech zdań, przy czym odnoszę wrażenie, że to ma być puenta utworu.

No właśnie. Po raz kolejny dostałem lekcję, aby pisać wprost co leży na wątrobie. Zastanawiałem się, czy tak postawiona pointa będzie czytelna i teraz wiem, że nie jest:) Bardzo pouczająca lekcja. Do tego wydaje mi się, że kilkoma ruchami można by postawić tekst na nogi, ale pal go sześc.

Dzięki wszystkim za komentarze. Pokrótce odniosę się do kilu spraw:

Aloe, pośpiesznie/pospiesznie, gdzieś czytałem, że obie formy są poprawne, ale nic sobie uciąć nie dam. Ktoś mądry może się odezwie.

G.P., "eksploduje", prawda, wydumane, ale "nagle" to straszna taniocha. Drugi raz nie napisałbym tego ani tak, ani tak. Większości poprawek mam ochotę przyklasnąć.

G.P. pisze:Przed "papierochami" dałbym kropkę. "Papierochy" ujdą, ale to "bezpieczne pobliże"?... Dziwnie to brzmi. Sprecyzowałbym, opisał inaczej.

Chyba nie palisz:) Pożyczyłem to sformowanie bodajże od Nabokova, moim zdaniem idealnie wyczerpuje temat:)

G.P. pisze:A dlaczego się nie opłaca?

Tu jest podobna sytuacja jak z pointą, choć to mnie akurat dziwi, dlaczego tego nie rozumiesz. Gdyby było inaczej, ostatni akapit nie wydałby się zbędny, ale trudno, moja wina, poległem jako autor.

Plucie i gardziel nie wydają mi się jakoś strasznie przesadzone. A wulkan nie pluje, tylko z siebie wyrzuca

Dobra, to wszystko. No, chyba, że mi się jeszcze coś przypomni:)

DAF pisze: G.P. pisze:

DAF pisze:
Spoglądam w niebo wypatrując oświecenia. A, mam. Osiem godzin życia. Dzięki, bardzo śmieszne.

Nie rozumiem tych czterech zdań, przy czym odnoszę wrażenie, że to ma być puenta utworu.

DAF pisze: Zastanawiałem się, czy tak postawiona pointa będzie czytelna i teraz wiem, że nie jest:)

Cóż, to nie moja sprawa - ale jak autor chce dogodzić wielu, nie dogodzi nikomu.
DAF powinieneś być bardziej pewny tego co piszesz i krytyka powinna być dla ciebie tym, co podnosi twój warsztat, a nie obniża. G.P. skrytykował najlepszy fragment a ty (z łezką w oku) mu przytakujesz... cóż twoja wola, jednak wydawać by się mogło, że autor wie co i po co pisze. Ale to moje zdanie

Added in 59 seconds:
Te cytowanie - jakaś makabra. :(

DAF, zwracam honor Rzeczywiście mówimy "pośpieszny" a możemy pisać i tak, i tak. Ciekawe, jakby prof. Miodek zinterpretował. Ha, masz dwa podobne wyrazy: "spieszących' i "pospiesznie". Na pierwszy rzut oka niezauważalne.

gebilis, kurcze, miałem się wdawać w dyskusję, ale do cholery, masz rację:) Ale nie uważam, żeby opinie jak ta G.P. cokolwiek mi psuły:)

Aloe, rzeczywiście, w życiu bym się tego nie dopatrzył. Gratuluję, masz oko snajpera:)

Ma w sobie "to coś"