Tekst w pierwszej wersji powstał na potrzeby ZWF.
Dedykuję wszystkim rzucanym i rzucającym.


- Nie możesz mi tego zrobić!
- Spalam się przy tobie i absolutnie nic nie dostaję w zamian.
- A ja? Przecież oddaję ci moje serce, umysł, powietrze, którym oddychają moje płuca.
- Dawniej było inaczej. Mogliśmy iść razem do restauracji, pubu, do kina... gdziekolwiek. A teraz? Wstydzisz się mnie.
- Wiesz, ile razy słyszę od znajomych, że powinienem przestać? Wiesz, że moja żona prawie się domyśliła, chociaż wszelkie ślady naszego tête-à-tête zawsze próbuję maskować?! Kiedyś też się ukrywaliśmy. Pamiętasz pierwszy dzień wiosny za budynkiem szkoły?
- To było tak dawno temu... Tamte chwile uleciały. W niebo.
- Pamiętasz ten dreszczyk emocji?
- Kłębiły się emocje, teraz rozwiane przez wiatr.
- Wszyscy są przeciwko nam, ale ja cię potrzebuję.
- Wybacz, najdroższy, lecz żar naszej miłości dogasa i muszę znaleźć kogoś, kto będzie potrafił rozpalić mnie na nowo.
- Myślisz, że zgaśnie tak sam z siebie?! Rozdepczę jak karalucha! I też znajdę nowe, lepsze! A ciebie rozpali co najwyżej stary żul!
- Żegnaj...

Kto tu kogo rzuca, to widać w dialogu, ale dlaczego? To jest dopiero zagadka! Przecież ten, kto u Ciebie rzuca, jest wyjątkowo wierny. Do grobowej dechy wierny! On nie szukałby innego, on stawia na poligamię. I dlatego temu Twojemu ja w ogóle nie wierzę! Zachowuje się niezgodnie ze swoją naturą, coś na pewno knuje...

W tym wypadku to obie strony stawiają na poligamię

A co do motywacji, to myślę: Bardzo dobrze, że Thana nie wierzy!
Tu jest sam dialog, więc prawdziwe motywacje są schowane. A w takich momentach rzucający rzadko mówią o prawdziwych powodach.

Thano, dziękuję za komentarz:)

Fajny zamysł, ale przegadane i na sztucznym jak sztuczna szczęka uśmiechu, zwłaszcza w pierwszych części
Na przykład tu:

B.A.Urbański pisze:Przecież oddaję ci moje serce, umysł, powietrze, którym oddychają moje płuca.

jakaś mniej medycznie motywowana myśl, a byłoby ciekawiej, powodziłoby bardziej misterną grę.

Moim zdaniem właśnie w ogóle w scence zabrakło... stylistyki czy tam stylizacji. W przejawiającej się konwencji romansidła można by było osiągnąć świetny efekt, a i postaci miałyby konsekwentną i wyrazistą konstrukcję. Postaci-aktorzy nie wiedzą, co mają grać i jak w takich wypowiedziach z "Ukryta prawda" czy "Trudne sprawy" recytują "okrągłe zdanka koszmarki"

B.A.Urbański pisze:- Wybacz, najdroższy, lecz żar naszej miłości dogasa i muszę znaleźć kogoś, kto będzie potrafił rozpalić mnie na nowo.
- Myślisz, że zgaśnie tak sam z siebie?! Rozdepczę jak karalucha! I też znajdę nowe, lepsze! A ciebie rozpali co najwyżej stary żul!

Na tym bym bazowała - dramatycznie, biglem rozpisana na żywe zdania ta scena byłaby super.

B.A., drogi, niestety nie mam dobrych wieści. Nie udało Ci się tym razem, ale i zadanie było trudne. Za małe rozróżnienie postaci, kwestie mówione drętwe. Narracja, opisy otoczenia i didaskalia: ok

niestety kojarzy mi się to z reklamą, w której Antonio Banderas dyskutuje z cukrami

Dzięki za komentarze

Chyba rzuciłem się na zbyt wiele rzeczy na jeden raz. Taka to już moja przypadłość
Ale ponieważ traktuję ten tekst raczej jako zarys pomysłu, to z chęcią wykorzystam wszystkie rady w pełnej wersji.

Smoke pisze:Narracja, opisy otoczenia i didaskalia: ok

A tego akurat się nie spodziewałem

Reklamy nie widziałem, ale zobaczę.


Pozdro!

B.A.

kurdę, żeby zamiast Hugo czy Stendhala przytaczać na literackim forum reklamy gumek ale masz, żebyś nie musiał czekać pół dnia aż poleci w tv



p.s.
narracja naprawdę mi się podobała

Zły, zły Banderasik, że ukradł mi pomysł!
A reklamy gumek możesz przytaczać, bo ja w ogóle telewizji nie oglądam, więc dla mnie to wszystko jest nowość

Smoke pisze:p.s.
narracja naprawdę mi się podobała

Przecież ja Ci wierzę

oj, pomysł pochodzi zapewne z czasów przedbanderasowych, nie ma co się unosić, problemem Twojego tekstu jest czerstwość wynikająca z niezdecydowania: albo powinieneś dać tę parkę mocno zindywidualizowaną, albo całkowicie uniwersalną, a tu jest tak pół na pół; ich wspomnienia są niby ich, a jednak zupełnie standardowe. musisz się zdecydować

Coś w tym jest, tzn. w tej walce uniwersalne-zindywidualizowane. I to nie tylko w tym tekście.

A Banderasowi odpuszczę. Tym razem.
Ale tylko dlatego że się za nim wstawiłeś.