Chciałbym zaproponować dyskusję o blogach recenzenckich.

Jest pretekst: http://ksiazkowo.wordpress.com/2014/06/ ... logosfery/

Czy to już cenzura? Jak oceniacie blogi z recenzjami? Jaka jest według Was ich wiarygodność? Czy "umowa z wydawnictwem" to darmowe książki w zamian za pochlebne recenzje? Czy istnieją w ogóle "blogi niezależne"?

MaciejŚlużyński pisze:Czy istnieją w ogóle "blogi niezależne"?

Owszem. Leniwiec Literacki.

MaciejŚlużyński pisze:Czy istnieją w ogóle "blogi niezależne"?

myślę, że niezależność jest wyborem, a wiarygodność - profesjonalizmem

Pomijając wszelkie inne aspekty, o których nie bardzo wypada mi dyskutować, ze względu na to, że jestem czynnym graczem na tym rynku, ta historia nieźle pokazuje, dlaczego już w sam system wpisana jest skaza. Czyli fakt, że wydawca może uważać, iż dając recenzentowi egzemplarz, nabywa pewne prawa, i z drugiej strony (nie w tym przypadku) poczucie recenzenta, że skoro dostał egzemplarz, rodzi to w nim pewne zoobowiązania wobec wydawcy. Chciałbym, aby ta historia stała się przełomem, ale w niego nie wierzę :(

Romek Pawlak pisze:Chciałbym, aby ta historia stała się przełomem, ale w niego nie wierzę :(

Ja też nie wierzę. Prawo wzajemności jest odwiecznym prawem psychologii. "Dar" musi być "doceniony" przez "obdarowanego". Darowanemu koniowi nie zagląda się w zęby. Mamy to wszyscy w podświadomości. Właśnie dlatego Leniwiec książki kupuje, a nie bierze za darmo. Chcemy mieć pewność, że nic nam nie zaburza odbioru.

Romek Pawlak,

Romek Pawlak pisze:wydawca może uważać, iż dając recenzentowi egzemplarz, nabywa pewne prawa, i z drugiej strony (nie w tym przypadku) poczucie recenzenta, że skoro dostał egzemplarz, rodzi to w nim pewne zobowiązania wobec wydawcy.

jak trochę powstaje mechanizm potlaczu?

Nie, nie, to nie potlacz, bo w ten (poza wymianą) wpisana jest strata i zysk, a nie wymiana darów na - pozornie - równej płaszczyźnie. Thana ma rację.

Jeżeli bloger chce być niezależny, niech książki kupuje lub pożycza.

Romek Pawlak,
kiedy potlacz to wojna (swoista). Wydawnictwo "daje", a w rewanżu dostaje więcej...
A na koniec - palą chatę wodza

W tym przypadku tak, ale ogólnie - nie

Cóż, jak napisała Thana, a także Alicja - niezależność daje tylko kupowanie czy pozyskiwanie książek we własnym zakresie.

Wypowiedź osobista:
W Leniwcu Thany i pP wiem, ze ich niezależność - ta prawdziwa - to profesjonalizm wypowiedzi. To szanuję.

Leniwiec Literacki - to dobry przykład. Znam, czytam, cenię i szanuję zdanie na temat książek tam uzewnętrzniane. Takie blogi zasługują na wsparcie i polecanie znajomym.

Ja jeszcze tylko zwrócę uwagę na... grafomaństwo ;-)

Nie, nie chodzi mi tu o książki, ale o recenzje właśnie. Nie odnosicie czasami wrażenia, że również niektóre recenzje są na pograniczu grafomaństwa?

I kolejna rzecz... która też nie daje mi spokoju. Ukazuje się książka. No, zdarza się to raz na jakiś czas. A potem ukazuje się dziesięć albo dwadzieścia recenzji, w których padają te same sformułowania, te same określenia, ten sam poziom zachwytu jest w nich prezentowany... Wydaje mi się to dziwne i nie chcę dociekać przyczyn, ale czy takie recenzje mogą być w ogóle wiarygodne? Wiem, Autorowi miło jest poczytać peany na swój i swego dzieła temat, ale czy on nie widzi, że te recenzje są... dość podobne do siebie?

MaciejŚlużyński,
Klakierzy i pochlebcy są od zawsze. Jak płaczki i swatki. I dworacy i koterie.
W tzw. blogosferze są plagą jest tandeta myśli, osobista cenzura miziania po ego - autor A recenzuje autora B.

No, tu chyba nie chodzi o pochlebców i klakierów, bo do takich grup zaliczam znajomych na fejsbuku, którzy chwalą Autora na jego profilu i gdzie tylko mogą, bez względu na jakość wydanego tekstu.

Tu raczej chodzi o płatną klakę, czyli o to, o czym wspominał Romek; blogerzy czują się "zobowiązani" i piszą tylko dobrze. A potem sprzedają książki na Allegro, nawet ich nie czytając...

Ja mam wrażenie, że na blogach pojawiają się często nie tyle recenzje, co reklamy. Reklamy, które są opłacane darmowymi egzemplarzami "recenzenckimi". Zanika natomiast zwyczaj rozmawiania o tym, co się przeczytało i co nam to czytanie zrobiło. Nie ma wymiany poglądów. Mówi się "fajna książka" (albo nie), przyznaje "pięć gwiazdek" (albo dwie). I to wszystko. To był jeden z powodów, dla których zdecydowaliśmy się na formę dyskusji - żeby spróbować przywrócić ten zwyczaj, przypomnieć, że każdy czyta inaczej i inne rzeczy potrafi dostrzec w danej książce.

Drugi powód był taki, że pP i ja uwielbiamy się kłócić.