Ty znowu chcesz jechać w góry, a ja nie lubię zimna. Chcesz mnie zabrać gdzieś motocyklem, a ja wolę zostać pod kołdrą. Pędzisz. Jesteś wciąż zajęty i głowę masz pełną marzeń, ale wciąż jakoś dla mnie znajdujesz czas. Ale gdybyś tylko, zamiast targać mnie na wycieczki, wysłuchał… o ile w ogóle odważę się powiedzieć… to zrozumiałbyś, dlaczego te góry są głupie. Mogę je zobaczyć na jakimś vlogu podróżniczym, tyle ci powiem. I mogę w każdej chwili, niekoniecznie dziś. Niekoniecznie w ogóle. A najbezpieczniej będzie zostać pod kołdrą, bo jestem taka zmęczona. Co robiłam? Gówno, a co cię to obchodzi? Nie zadręczaj mnie!

cru pisze: Ty znowu chcesz jechać w góry, a ja nie lubię zimna. Chcesz mnie zabrać gdzieś motocyklem, a ja wolę zostać pod kołdrą. Pędzisz. Jesteś wciąż zajęty i głowę masz pełną marzeń, ale wciąż jakoś dla mnie znajdujesz czas. Ale gdybyś tylko, zamiast targać mnie na wycieczki, wysłuchał… o ile w ogóle odważę się powiedzieć… to zrozumiałbyś, dlaczego te góry są głupie. Mogę je zobaczyć na jakimś vlogu podróżniczym, tyle ci powiem. I mogę w każdej chwili, niekoniecznie dziś. Niekoniecznie w ogóle. A najbezpieczniej będzie zostać pod kołdrą, bo jestem taka zmęczona. Co robiłam? Gówno, a co cię to obchodzi? Nie zadręczaj mnie!

Sporo tych powtórzeń
Wyłaż spod tej kołdry i jedź z nim w te góry. Na takim za**piu będzie łatwo wygarnąć mu...bo i gdzie niby będzie miał uciec
A za takie potraktowanie GÓR, tO Adrianna skopie ci du**sko na bank
Nie specjalnie mi się podobało... Taka sfochowana kobitka, co to wszystko ją wkurza i każdemu chce oczy wydrapać. Historia oklepana, jak wszystkie moje nieudane związki

Nie wiem co chciałaś pokazać tym tekstem, kobitkę z depresją, czy tak leniwą, że nic jej się nie chce. Ogólnie postać twojej kobitki, jest niezbyt sympatyczna, opryskliwa. Jeśli taki był zamiar to ci się udało. Jeśli mialaś zamiar pisać o depresji to :snooty:
O powtórzeniach już mówił tomek.

Co do warsztatu, tomek dobre prawi. Ja tylko dodam,że całość wydawała się dość miłym, chociaż niewiele wnoszącym obrazkiem aż do wulgaryzmu, który diametralnie zmienia ocenę narratora z "leniwej, sympatycznej kobitki" na "niesympatyczną zołzę"

Proszę nie mówić do mnie jak do bohaterki. Ja to tylko napisałam
Tomek, nie wiem, co poradzić na twoje nieudane związki. Może też pędzisz i nie słuchasz?
Osoby z problemami nie mają na nic siły, a uwagi na ten temat biorą za oskarżenie o lenistwo. Stąd nagła agresja tej laski


PS. Kocham góry.

Jeśli dobrze rozumiem zamysł, to powiedziałbym, że lepiej by to wyszło w miniaturze, niż drabblu.
Przy braku podobnych doświadczeń, ten tekst nie naprowadzi czytelnika na odpowiednie skojarzenia.

cru pisze: Proszę nie mówić do mnie jak do bohaterki. Ja to tylko napisałam

Ale patrz! Pełna iluzja, czytelnik się nabrał, czyli punkt z narracji pierwszoosobowej!

Myślę, że narracja 1-os. ułatwia to, żeby czytelnik się bardziej przejął. Inaczej musiałabym rozbudować dialogi i więcej wyjaśniać, a w drablu bym więcej nie zmieściła. No i chyba rzeczywiście to zbyt hermetyczne Jason, ty to się znasz na robocie.

cru, dzięki. Wiesz jak to mówią: kto umie, to robi, a kto nie umie, to uczy

Dawno Cię nie było siostro_cru, ostatni tekst jaki oddałaś, to trzy lata temu. Nadrobisz, czy kolejny za trzy lata? Zobacz co taka przerwa robi z pisaniem zobacz:))

brat_tomek, wyhaczył kilka szczegółów, od siebie dodam tylko tyle, że masz 102 słowa i po wycięciu aleków

cru pisze:ale

cru pisze:Ale

byłby drabel:)

Wracam sobie do tego tekstu i kombinuję, co nie zagrało? Skąd taki rozdźwięk, między założeniem, a odbiorem?

IMO wszystkie wskazówki są na miejscu, ale z jakiegoś powodu nie kierują we właściwą stronę. Jak w życiu.
Trochę dłuższa forma to jedno, a po drugie, może warto wrzucić więcej myśli bohaterki, które pokażą, co dzieje się u niej w głowie (np. " o ile w ogóle odważę się powiedzieć"), a nie tylko rzeczy, które widać z zewnątrz (przemęczenie, niechęć do aktywności, niezrozumiała irytacja)?

Ja tu może w kwestii – niuanse. Tekst coś mówi, ale sporo go zaciemnia.

cru pisze:Ty znowu chcesz jechać w góry, a ja nie lubię zimna.

– źle ( w sensie, że bohaterce)

cru pisze:Chcesz mnie zabrać gdzieś motocyklem, a ja wolę zostać pod kołdrą.

– źle

cru pisze:Pędzisz. Jesteś wciąż zajęty i głowę masz pełną marzeń, ale wciąż jakoś dla mnie znajdujesz czas.

– dobrze? Na pewno? Tu coś zgrzyta. Ona się cieszy czy ma mu za złe?

cru pisze: A najbezpieczniej będzie zostać pod kołdrą, bo jestem taka zmęczona.

– co ma bezpieczeństwo do zmęczenia? Może wyrzucić „bo”?

Co robiłam? Gówno. A ciebie to w ogóle obchodzi?
Nie zadręczaj mnie! (po Enterze)

To też może być problem – sposób zapisu. Podałaś to w jednym, ujednoliconym bloku, a ten tekst powinno się czytać z pauzami, czasem na wydech i zastanowienie. W końcu ona nie mówi tego jednym tchem.

I ogólnie, rozumiem bohaterkę, chociaż zachowuje się może odrobinkę dziecinnie. Czuje się ignorowana, próbuje coś powiedzieć, ale on myśli (w jej odczuciu) tylko o sobie. Nawet jak mu powiedziała, że jest zmęczona, to on zamiast jej współczuć, poświęcić jej trochę czasu, i ją przytulić (o co jej zresztą tak naprawdę chodziło), pyta się ironicznie: a co ty takiego ciężkiego robiłaś, że jesteś aż taaka zmęczona? Każdą kobietę szlag by trafił. Obawiam się jednak, że dla męskiej połowy może to być trudno zauważalne.

Medea33 pisze: Czuje się ignorowana, próbuje coś powiedzieć, ale on myśli (w jej odczuciu) tylko o sobie.

Z tym się nie zgodzę.
Czytałbym to jako myśli osoby, która uważa wszelkie działanie za bezcelowe. Chłopak właśnie znajduje dla mniej czas i się stara, a ona nie widzi w tym sensu.
To nie jest przemęczona dziewczyna, która czuje się zaniedbywana, ale ktoś, kto ma poważny problem, którego nikt w otoczeniu nie zauważył i o którym sama też najpewniej nie opowie.

Jason, mnie zaś zastanawia, dlaczego do tekstu wracasz jest masa innych nieudanych, do których się już nie wraca. Zastanawiam się też, czy gdybym nie potwierdziła w komentarzu, że rzeczywiście chodzi o problemy, to ktokolwiek jeszcze poza Iwonką zauważyłby zamiar. (Chyba za szybko wyjechałam z tym info, powinnam była poobserwować ) Może chodzi o to, że w życiu również nie zauważamy subtelnych wskazówek? A potem się zastanawiamy, jak to możliwe, skoro wszystko było na tacy?
Medea33, Twoja interpretacja jest jeszcze odleglejsza od zamiaru, ale też niezła. Wszyscy po trochę inaczej odbieracie bohaterkę i jej chłopaka. Nie smuci mnie to, a wręcz skłania do rozmyślań - czy to kwestia błędu zapisu, czy po prostu jako ludzie patrzymy z wielu perspektyw i widzimy to, co chcemy?

Wracam, bo zaciekawił mnie rozdźwięk miedzy tym, o czym tekst mówi, a komentarzami. Naprawdę z chęcią zobaczyłbym czy jakby temat ująć trochę inaczej, to czy odbiór stałby się bardziej trafny.