Medea33 pisze: Sorki że nie wypowiem się o tekście, niech lepsi ode mnie to zrobią, może tylko trochę za krótki, ale może też właśnie na tym ci zależało. Historyjka niezła, taka scenka-obrazek.

Medea33 pisze: Jestem ciekawa co inni o tym sądzą.

Feder9 pisze: Jej nic nie będzie, a on prawdopodobnie życie do końca spędzi na wózku. – To jak ja wymamrotał i odjechał rozglądając się za butelkami, puszkami i niedopałkami.

Leszek Pipka pisze: "To prawie jak ja, mam szczęście, bo ja się wózkiem tylko podpieram, wymamrotał... coś tam coś tam". Swoją drogą Maks miał realizować plan - zakupy, rozglądać się mógł co najwyżej mimochodem, nie w tym celu się oddalił.Całość do przeredagowania. Zasadniczego.A mogło być całkiem, całkiem.

Maciej.M pisze: Hej, dla mnie wartość tekstu to jego treść , nad formą można zawsze popracować. Masz talent i fajną wrażliwość, jak nie jeden bezdomny tułacz. Tak jak i z formą nie jeden z nich ma „mały” czasem „większy” problem. Komu to oceniać ? Dobrze siebie wspierać. Powodzenia.

Wolha.Redna pisze: Zajrzałam przypadkiem, no i w sumie cieszę się, że to zrobiłam, bo podzielę się kilkoma uwagami.
O niechlujstwie w zapisie i o braku umiejętności panowania nad słowem pisali już inni.
Ale co mnie w tekście uwiera, to stereotypowa klisza: człowiek na wózku=biedak, zbierający złom. Serio?
Uwierzyłabym, gdyby chodziło o wieloletniego alkoholika bez wykształcenia, który po udarze czy czymś tam nie mógł wykonywać jedynej dostępnej dla siebie pracy, tj pracy fizycznej, no i musi się ratować w ten sposób.
Ale ratownicy medyczni to ludzie z wykształceniem wyższym. Jeżeli facet (tak jak pisałeś) miał sprawną głowę, to mógł te swoje umiejętności wykorzystać. To nie lata 50-te, że "ludzie na wózkach" z automatu oznaczają osoby uwięzione w domu, skazane na łaskę innych itd. Można jeździć na wózku i być menadżerem w korpo albo trenerem (polecam zapoznanie się z Fundacją Aktywnej Rehabilitacji), albo nawet pracować zdalnie z domu. W wielu firmach wymogiem formalnym do rozpoczęcia pracy jest właśnie wykształcenie wyższe plus jakaś umiejętność, np. język obcy albo grafika.
Naprawdę, facet mógł (po pierwszym szoku, reorganizacji życia, przejściu żałoby itd.) przekwalifikować się, douczyć języka i coś próbać. Ożenić się i mieć dzieci. Nie mówię, że musiało mu wszystko się udawać, poziom życia pewnie znacząco by się obniżył, no ale nie do takiej kliszy...
Ten aspekt tekstu wybitnie mnie wkurzył.

Wolha.Redna pisze: Naprawdę, facet mógł (po pierwszym szoku, reorganizacji życia, przejściu żałoby itd.) przekwalifikować się, douczyć języka i coś próbać. Ożenić się i mieć dzieci. Nie mówię, że musiało mu wszystko się udawać, poziom życia pewnie znacząco by się obniżył, no ale nie do takiej kliszy...

Feder9 pisze: Kupię dwa snajpery,

Wolha.Redna pisze: Ok, takie scenariusze się zdarzają. Niestety.
Ale ten został wyjątkowo topornie opisany. I nadal się upieram, że "po wypadku, na wózku" nie równa się z automatu "zbieracz złomu". Jeżeli tak to chciałeś poprowadzić, to imo było to zniuansować, a nie tłumaczyć wszystko wypadkiem i wózkiem, bo to zbyt mało. Właśnie tak robi się stereotyp (i do tego szkodliwy), a nie bohater.
Czy mało widziałam? Nie mnie to oceniać. Ale Tobie też nie

Feder9 pisze: talent ma każdy, każdy ma inny, nie każdy nad nim pracuje. A wspierać zawsze dobrze,

Feder9 pisze:pisałem o człowieku który był czempionem, przykładem dla społeczeństwa, po wypadku zaczął pić i wegetować,

Wolha.Redna pisze:Ok, takie scenariusze się zdarzają. Niestety.
Ale ten został wyjątkowo topornie opisany. I nadal się upieram, że "po wypadku, na wózku" nie równa się z automatu "zbieracz złomu". Jeżeli tak to chciałeś poprowadzić, to imo było to zniuansować, a nie tłumaczyć wszystko wypadkiem i wózkiem, bo to zbyt mało. Właśnie tak robi się stereotyp (i do tego szkodliwy), a nie bohater.